شنبه, ۱۶ فروردین ۱۴۰۴ /
صدا وسیما ، قرار بود رسانه ای برای همه ملت ایران باشد، برای تمامی سلیقه ها و جریان های اجستماعی و سیاسی. اما اقلا از رفتار و عملکرد شبکه استانی این چنین بر نمی آید. البته تا اینجای کار مساله ای نیست و اشکالی هم ندارد. شبکه استانی نشان داده است بیشتر به یک طیف […]
صدا وسیما ، قرار بود رسانه ای برای همه ملت ایران باشد، برای تمامی سلیقه ها و جریان های اجستماعی و سیاسی. اما اقلا از رفتار و عملکرد شبکه استانی این چنین بر نمی آید. البته تا اینجای کار مساله ای نیست و اشکالی هم ندارد. شبکه استانی نشان داده است بیشتر به یک طیف سیاسی تعلق خاطر دارد و البته بنایی بر این ندارد که آنتن را در اختیار رقیب واقعی آنها قرار دهد .باید گفت این رسانه تلاش می کند با چهره سازی از میان افراد بی خاصیت،افکار عمومی را اصطلاحا مهندسی نماید. این رفتارها را میتوان پروژه صحنه آرایی انتخابات سال بعد دانست.
ظاهراً داستان این است که تلویزیون استانی به صورت هوشمندانه ای تلاش می کند بجای آنتن دادن به اصلاح طلبان اصیلی چون مصطفی مولوی، اروجعلی محمدی و یا دکتر عابدی، یک عده از اصولگرایان منتقد را به جای اصلاح طلبان تبدیل به برند نماید.
برای نمونه ببینید چگونه برای مناظره با یک اصولگرای معروف و تند ، فردی با سابقه امنیتی، بنام رحیم شهرتی فر را انتخاب می کنند. فردی که بغیر از چند مسئولیت انتصابی( با شرح مفصل آن) هیچ سابقه فعالیت سیاسی ندارد را انتخاب می کنند. آنها عامدانه این فرد را در برابر آن اصولگرای مشهور تعریف می کنند تا این انگاره را به افکار عمومی و البته فعالین اصلاح طلب جا بیندازند که شهرتی فر یک برند اصلاح طلبی تبریز است . علی القاعده در انتخابات آتی مجلس نیز هماوردی او با بزرگان اصولگرایی را به عنوان سندی بر جایگاه او ارائه خواهند نمود. این در حالی است که ابدا این گونه نیست. چرا که وی حتی در دوران مسئولیت خود در استانداری هیچ تاکید جدی ای بر مطالبات اصلاح طلبانه نداشته است.کسی در ۶ سال مسئولیت ضعیف او کسی حتی یک کلمه در مورد رفع حضر از او نشنید. انتصاب های او اغلب بر خلاف مطالبات جامعه اصلاح طلبی استان بوده و البته ناگفته نماند مئسولیت او با سوتی های بزرگی چون برگزاری انتخابات مجلس دهم که به خاطر تخلفات صورت گرفته نتیجه آن ابطال گردید همراه بود و دست آخر اینکه خبرنگاران شاهد بودند که او چگونه در جلسات رسمی استانداری به نام لزوم اعتدال ، بر مواضع محافظه کارانه خود تاکید و اصرار می نمود.
البته اینکه چنین سناریویی وجود داشته باشد یا نه، تنها از قراین موجود استنباط میشود و این احتمال هم وجود دارد که شهرتی فر به واسط ارتباطات شخصی خود با مسئولین صدا و سیما و جریان حامی آنها یعنی اصولگرایان ، توانسته باشد در میان این همه شخصیت های سیاسی اصلاح طلب که ۲۰ سال تمام است به تلویزیون راه نیافته اند ، به آنتن این رسانه دسترسی پیدا نموده باشد.
بهر حال این مساله قابل تامل و بسیار حائز اهمیت است که جریان سیاسی اصلاح طلب، مانند سال ۹۴ ، فریب برخی جریان سازی ها و چهره سازی ها را نخورد که امروز در شورا با مسعودی ریحان و در مجلس شورای اسلامی با زهرا ساعی مواجه شده است.
