به گزارش تبریز ما به نقل از روزنامه اصفهان زیبا، امروز نوشت: گذر زمان نیز عجین با تغییراست. نیاز به مدیریت این تغییر امری است که نباید نادیده گرفت.مشکل دیگربافت های قدیمی، توسعه و طراحی معماری درکنار این بافت هاست . برای انطباق با تغییر فزاینده، تمایل زیادی برای پایداری با محیط اطراف حس می شود.به عبارت دیگر، طراح خــوب، تغییر و تعدیل ر ا به گونه ای مدیریت می کند که نه تنها گذشته را حفظ کند، موقعیت هایی را نیزبرای آیندگان در نظر می گیرد.
حفظ حیات
بناها و بافت های تاریخی برای زنده ماندن باید مورد استفاده قرارگیرند . بافت جدید وقدیم را باید در هم تنید و بافت تا به فرایندی فراتراز استفاده مجدد دست یافت.تغییرپذیری فضای شهری در ذات شهرقدیمی با ارزشی است که به دست ما سپرده می شود. شهر قدیمی که به دلیل پذیرفتن فعل وانفعالات گوناگون در فضای کالبدی اش، توانسته موجودیت حیاتی خود را پایدار نگه دارد، چگونه می تواند از امروز به بعدبا حفاظت مطلق، تغییر شکل فضای کال بدی خود را متوقف کند؟ در توجه به بافت های تاریخی باید به مفاهیم و مضامین نهفته در آنها دقت کرد، نه اینکه فقط به تقلید از این آثار پرداخت و لباس و پوشش سبکی تاریخی را به ساختمان ها پوشاند. در ایمن صورت باعث تحریف در زمان ساخت، شده و تعلق بافت تاریخی را نیز فراهم می کند. در عین حال نباید این تاثیر و دستیابی به تعادل با بافت قدیمی، مانع نوآوری های معماری شود.
مدرنیته
معماری مدرن امروزی، قطع رابطه بــا گذشته و سنت ها نیست. اما در حین ایجاد هر تغییری، حفظ یکپارچگی اصلی است که دیگر جنبه‌های طراحـــی را تحــت تاثیر قرار می دهــــد . بــدون یکپارچگـــــی، کیفیـــــت مقیاس، بافت، رنگ، تـنـــاســـبــــات وجزئیات کـــــاربــــــردی مـــحــــدود می‌شوند. بنابراین، هر ساخت و سازی که اجازه نوآوری و خلاقیت را داده و در عین حال کمترین آسیب بصری را باعث شود، به ایده آل ها نزدیک تر است.لزوم توجه و به کارگیری منشورها و آیین نامه ها در حوزه اجرا و به خصوص در برخورد با بافت های تاریخی امری بدیهی است؛ اما تا چه اندازه این دستورالعمل ها به کار گرفته می شوند و مسئولان به آنها پایبند هستند، مسئله دیگری است. در نگاه کلی آنچه به عنوان یک اصل فراموش شده به چالش گذاشته می شود، کاربردی کردن این دستورالعمل‌ها در برنامه ریزی بافت های تاریخی شهری است. وفاداری به دستورالعمل های ذکر شده و بومی کردن آنها براساس نیازهای موجوددر یک بافت تاریخی، باید به عنوان یک هدف در دستور کار هر برنامه مرمتی و حفاظتی بافت قرار گیرد .
هنوز نفس می کشد
در حال حاضر، بافت هــای تاریخی شهرها با مشکلات عمده ای در حوزه کالبد معماری، منظر، شبکه دسترسی ها، یکپارچگی درونی بافت و مالکیت ابنیه درگیر هستند. توجه به بافت های تاریخی به عنوان قلب تپنده وساختار اصلی شهرهای تاریخی، مسئله مهمی است که گاهی در برنامه ریزی طرح‌های جامع و توسعه های شهری نوین به فراموشی سپرده می شود . اینکه ماهیت تاریخی، فرهنگی، معماری و زیست بومی یک سرزمین به جرم کهنه شدن و عدم تطابق با پیشرفت های روز محکوم به زوال و نابودی شود، اتفاقی است که امروز به وفور در شهرهای تاریخی کشور پیش می آید . ادامه این روند به معنای فراموشی، بی هویتی و از دست دادن تمامی تعلقات بومی و فرهنگی اســـت.ضعف اصلی موجود در بافت های تاریخی شهری، عدم هماهنگی این محدوده ها با پیشرفت ها و نیازهای نوین شهری، فرسودگی کالبدی و جاماندگی ازتغییرات پیش آمده است. عــدم برنــــامـــه ریـــزی صحیح وبی‌توجهی به روند روزافزون ســاخت و سـازها و تغییرات بی برنامه ای که در بافت های تاریخی فرسوده پیش می آید، سبب تخریب بیش از اندازه این محدوده‌ها شده است تا جایی که این بافت‌ها امروز یکی از ناهنجاری ها و مــعــضــــلات شهـــری به حساب می آیند.