حال در سال ۲۰۱۸ تبریز به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی، میزبان گردشگران داخلی و خارجی است که این شهر را برای مسافرت انتخاب کرده اند.
تبریز خسته است ولی امیدوار، خسته از تمام خواستن ها و نتوانستن ها، رفتن ها و نرسیدن ها، بودن ها و نبودن ها، خسته از تمام روزهای هاشور خورده ای که طی این سالیان دراز به خود می بیند.
خسته از تمام ناملایمتی ها و وعده های های که محقق نشد و امسال؛ سالی که باید آبروداری کند تک و تنها ماند و دریغ از بودجه هر چند اندک ملی.
ولی با این وجود ارگان ها و نهادهای شهری با وجود مشکلات مالی خود دست به دست هم دادند و شهر را آماده گردشگران کرده اند هر چند کاستی هایش قابل انکار نیست.
شهرداری تبریز تا حد امکان در زیباسازی و فضاسازی شهری کوشیدند، رسیدگی به سرویس های بهداشتی شهر، آسفالت خیابان ها، افتتاح مرکز بین المللی همایشها، افتتاح پروژه های غیر همسطح در شهر از جمله میدان بزرگ آذربایجان، ساماندهی مقبره الشعرا و همه و همه تا حد توان انجام یافت.
میراث فرهنگی استان با تبلیغات ملی و بین المللی و رسیدگی کم و بیش در حد توان به مراکز گردشگری و تاریخی، استانداری آذربایجانشرقی با برنامه ریزی های اجرایی و تبلیغاتی، اداره کل وررزش با برگزاری برنامه ها و مسابقات ملی و بین المللی با شعار تبریز ۲۰۱۸ و تمامی اداراتی که کم و بیش در این راه زحمت کشیدند و همت کردند.
از همه مهمتر شهروندانی که انصافا از کوچکترین فرصت برای تبلیغ رویداد تبریز ۲۰۱۸ استفاده کردند چه در فضاهای مجازی و یا در مسافرت ها داخلی و خارجی یا در اردوهای رقابتی و یا علمی با در دست داشتن پلاکاردهای تبریز ۲۰۱۸ همگان را به این شهر فراخوانده اند.
حال وقت آن است تا این کهن شهر دوران سومرها ، مادها ، سلجوقیان ، صفویان، قاجارها و جمهوری اسلامی ایران که در سال ۲۰۱۸ به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی برگزیده شده است، از انزوای فرهنگی و گردشگری خود بیرون آمده و تبدیل به جایگاه واقعی ش در جهان اسلام در زمینه فرهنگی و گردشگری شود.
تبریز شهر یک فصل نیست، بوی نم باران و شکوفه های درختان تنومند و ریز و درشتش، حکایت از بهار دل انگیزی دارد که در خنکای سرزمین مادها در کوچه پس کوچه های قدیمی و مدرن این شهر پیداست.
تابستانش میزبان، مردمان ایران زمین است که از گرمی شهرهایشان به هوای مطبوع تبریز در این فصل پناه آورده اند، خانه های تاریخی اش صبح و عصر میزبانی گردشگرانی را می کند که از شکوه تبریز قدیم به وجد می آیند و ربع رشیدی، ائل گولی، ارک ، کبود، موزه هایش مهره، مهدگاه بودن فرهنگ و تمدن شهری تبریز را می زنند.
پاییز، فصل عاشقی تبریز است قدم زدن در پیاده رو های بلند و زیبایش، زیر برگ درختان تنومند، صدای قار قار کلاغ هایش بر روی شاخه های درختان در هم تنیده در کنار گل های ۷ رنگ پاییزی شهر برای گردشگران جلوه گری می کند.
زمستان فصل سفید پوشی تبریز است، دیدن شهر زیر لایه های برف و قدم زدن در عصر روز برفی تبریز، یخ زدن استخر ائل گولی، جاذبه های پیست اسکی سهند و از طرفی گرمی بزرگترین بازار سرپوشیدن جهان شلوغی آن، قطب اقتصادی بودن این شهر را در کشور یادآوری می کند.
شهری که در دامن سهند – این آتشفشان خاموش تاریخ – آرمیده، اما خود آتشفشانی است که هر از گاه با خروشی سهم‌آگین سیمای تاریخ را دگرگون می‌کند.
اینجا تبریز است ؛ دامنه کوه های با صلابت سهند و سبلان، سرزمین موعود و بهشت گمشده ادیان الهی، شهر علامه ها، ستارخان ها و باقرخان ها، شهر بانیان مشروطه ایران زمین، شهر، بزرگ سرداران جنگ تحمیلی، شهری که در دوران پر قوس و خم تاریخ همواره دیوار دفاعی کشور در مقابل استعمار بود ، شهر فرش بافان، کشاورزان، صنعتگران، هنرمندان بزرگ، شهر که از قدیم سرمه چشم از غبارِ چشمِ مهمان می‌کند.
رشد و شکوفایی اقتصادی و فرهنگی و شهری خود را ارج نهیم تا نام تبریز طی سالیان دراز آینده جاودانه بماند و بستری برای رشد و شکوفایی هرچه بیشتر در تمامی زمینه ها شود.