به گزارش تبریز ما، خبر مرگ وی تمام مردم ایران زمین که ماجرای فداکاری وی را از کتاب های درسی کودکی شان به یاد دارند علی الخصوص آذربایجانی ها را سخت متاثر کرد.
“ازبرعلی خاجوی” معروف به “ریزعلی خواجوی” پنجم اسفندماه سال ۱۳۰۹ خورشیدی در روستای قلعه جوق شهرستان میانه متولد شد.
او در آذرماه ۱۳۴۱ شمسی در سن سی و دو سالگی شب‌هنگام در حالی که در کنار ریل قطار حرکت می‌کرد، متوجّه مسدود شدن مسیر قطار به علت ریزش کوه شد. در آن هنگام برای نجات قطار و مسافران آن کُت خود را آتش زد و به سمت قطار حرکت کرد این کار نتوانست مسئولان قطار را آگاه سازد و در نهایت با شلیک چند گلوله از تفنگ شکاری خود توانست باعث توقف قطار شود.
دهقان فداکار در خصوص آن شب خاطراتی داشت که در قسمتی از آن به گفته خودش آمده است؛ پس از توقف قطاری تهران – تبریز با ۸۰۰ مسافر پرسنل قطار، به حد مرگ مرا کتک زدند چون فکر می کردند قصد راهزنی و مزاحمت دارم. تا اینکه آنها را متوجه خطری که در انتظار آنها بود ساختم.
پس از آنکه مسافران با چشم خود ریزش کوه را دیدند به تشکر و عذرخواهی از من روی آوردند.
این فداکاری وی سال‌ها در کتب درسی ایرانیان به عنوان الگو تدریس شد. «غروب یکی از روزهای سرد پاییز بود. خورشید در پشت کوه های پربرف یکی از روستاهای آذربایجان فرورفته بود. کار روزانه ی دهقانان پایان یافته بود. ریز علی هم دست از کار کشیده بود و به ده خود باز می گشت. در آن شب سرد و تاریک، نور لرزان فانوس کوچکی راه او را روشن می کرد…» ولی در سالهای اخیر درس دهقان فداکار از کتب درسی ابتدایی حذف شد.
وی در ۲۳ آبان ۱۳۹۶ در سن ۸۶ سالگی بر اثر عارضه کلیوی و ریوی در بیمارستان خاتم الانبیای میانه بستری شد اما به علت وخامت وضعیت برای ادامه درمان به بیمارستان امام رضا(ع) در تبریز منتقل شد.
پزشکان اعلام کردند وی به بیماری ذات‌الریه مبتلا شده است که در نهایت قطار زندگی دهقان فداکار را ۱۱ آذر ۹۶ در ایستگاه بیمارستان امام رضا(ع) تبریز پیاده کرد و برای همیشه به خاطره‌ها پیوست.
تبریز ، مجلس سوگی در رثای این بزرگ مرد برپا کرده است و در این میان شهروندان و مسئولین شهری نیز همپای تمامی هموطنان در گرامیداشت و شادی روح آن مرحوم اقدام به برگزاری مجلس یادبودی کرده اند.
روز جمعه در محل مسجد آیت الله شهیدی واقع در خیابان امام راس ساعت ۱۰ الی ۱۲ مجلس بزرگداشت الگوی فداکاری ایرانیان برپاست. مردم تبریز با حضور خود ارادتشان به یکی از بزرگمردان آذربایجان و تسلی خاطر بازماندگان و شادی روح آن پیرمرد دوست داشتنی کودکیشان نشان خواهند داد.