به گزارش تبریز ما به نقل از شهرداری منطقه چهار تبریز، حمام یا به اصطلاح قدیمی گرمابه نظافت یکی از حمام های قدیمی و سنتی شهر تبریز به حساب می آید که در خیابان حکم آباد قرار گرفته و حدود ۱۴ سال است که توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی به ثبت رسیده است.
حمام نظافت مربوط به اواخر دوره قاجار است که در دوم آبان ماه سال ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۱۰۴۶۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تاریخ در گرمابه نظافت جریان دارد و در راس آن مدیری ۷۸ ساله با سال ها تجربه فعالیت می کند و اظهار دارد این شغل اجدادی آنهاست و وی ۶۳ است که در آنجا مدیریت می کند.
بر اساس اظهارات مهندسان معمار و کارشناسان سازمان میراث، قدمت این حمام به ۴۰۰ سال گذشته بر می گردد.
گرمابه نظافت برای ۳۰۰ نفر ظرفیت دارد و ساعات فعالیت این حمام از ساعت پنج تا هشت صبح مردان، از ساعت ۹ صبح تا ساعت دو و نیم ظهر زمان بانوان و از ساعت سه بعد از ظهر تا ۹ شب تایم مردان است.
در شهر تبریز ۱۳۴ حمام تاریخی وجود دارد که در حال حاضر گرمابه نظافت تنها حمامی است که فعالیت می کند و مردم در ان استحمام می کنند.
در سال ۱۳۳۴ درب های حمام نظافت از چوب بود، اما بعد از آن با هماهنگی های لازم که با بهداشت صورت گرفت، درب های ورودی حمام را تبدیل به آلومینیوم کرده اند.
در این حمام انبار ذخیره آب وجود دارد که آب دو روز استحمام را در خود ذخیره کرده است و اگر آب آبیاری قطع شود، در آن صورت می توان به مدت دو روز از آب این مخازن برای استحمام مشتریان استفاده کرد.
در محوطه این حمام مکان سنتی وجود دارد که برخی از مشتریان از منازل خود غذایی برای صرف کردن با خود می آورند و در برخی از موارد نیز افراد با جمع دوستان خود بعد از استحمام غذایی که از منزل آورده اند را میل می کنند، مشتریان به صورت اختیاری می توانند غذای مورد علاقه خود را به همراه خود آورده و بعد از استحمام میل کنند، چرا که هیچ گونه مانعی برای این امر وجود ندارد.
اگر در این حمام بخار جریان نداشته باشد، حمام از بین می رود و حمام برای اینکه عمر داشته باشد، باید کار کند تا با تولید بخار ساختمان حفظ شود و این امر نیز به علت ساخت و ساز با مصالحی است که این خاصیت را دارند، مصالح این حمام اکثر از آهک و سیمان است و معماری خاصی در ساخت این نوع حمام ها به کار رفته است.
بناهای تاریخی و قدیمی هویت یک ملت را نشان می دهد و حفظ این بناها علاوه بر توجه به هویت، باعث رسیدن به سود و ارزآوری توسط گردشگران دیگر کشورها می شود و ارایه خدمات در این مکان ها باعث ایجاد شغل به تعداد زیادی از جوانان می شود.