نبود پارک های محله ای حلقه ی مفقوده مدیریت  فضای سبز تبریز / باقی مانده باغات باغمیشه و بیلانکی حفظ شود

[ad_1]

تبریز ما: رئیس کمیسیون خدمات شهری شورای اسلامی شهر تبریز، عبداله تقی پور از مدیران باسابقه شهرداری تبریز است که در حوزه های مختلفی در این نهاد خدمتگذار فعالیت داشته است.

از سوابق وی می توان به شهرداری منطقه پنج، مدیرعامل سازمان پارکها و فضای سبز شهرداری تبریز، معاونت سازمان ها و شرکت های تابعه تبریز، رئیس هئیت گلف استان آذربایجان شرقی اشاره کرد.

تقی پور در اولین سال دوره پنجم شورای اسلامی کلانشهر تبریز، ریاست کمیسیون خدمات شهری را بر عهده دارد.

 گفتگوی یک ساعته با این عضو شورا طبیعتا بیشتر حول حوزه خدمات شهری، فضای سبز و سرمایه گذاری انجام گرفت.

شما سالیان سال در مجموعه شهرداری تبریز در پست های مختلف مدیریتی و اجرایی حضور داشته اید و طبیعتا تجربه و شناخت عمیقی از ساختار، وظایف و نوع عملکرد شهرداری دارید. اکنون که به عنوان نماینده مردم تبریز در شورا حضور دارید ارزیابی و نوع نگاه شما به سیستم مدیریتی چیست؟

عبداله تقی پور: اولا عرض کنم بنده همواره اخبار منتشر شده از سوی شما را پیگیری می کنم. مشخص است که در کار خودتان خبره هستید و انصافا اخبار درست و واقعی منعکس می کنید. من 28 سال در سیستم شهرداری مدیریت کرده ام و در حوزه های مختلفی هم فعالیت داشته ام. از سال 1368 در صف و ستاد و مدیریت های صف اول و میانی بوده ام. در دهه 70 تعداد نیروهای متخصص در مجموعه شهرداری به تعداد انگشتان دست نمی رسید اما الان خوشبختانه ما در مجموعه شهرداری حدود 12 هزار نفر نیرو داریم و در تمامی حوزه ها متخصصان زیادی در حد دکترا داریم.
 

به نظر شما تاثیر وجود این متخصصان در عملکرد شهرداری چگونه بوده است است؟ نحوه تعامل با این نیروهای متخصص چگونه باید باشد؟

عبداله تقی پور: به نظرم با توجه به شناختی که این نیروها از مجموعه شهرداری دارند در سالیان اخیر ورود شهرداری به مسائل شهری، بیشتر علمی بوده است. در خصوص سوال دومهم باید بگویم که به دو دلیل باید در پست ها از افراد متخصص و پاکدست داخل شهرداری استفاده کنیم.نیروهای پاکدست و متخصصی که در کنارگوشه شهرداری هستند و تاکنون به آنان مسئولیت واگذار نشده را بیاوریم. این کار ما برای نیروهای شهرداری در مقوله ارتقا شغلی انگیزه ایجاد خواهد کرد. یعنی این کار ما باعث می شود نیروها این باور را داشته باشند که روزی به مسئولیت ارشد در شهرداری خواهند رسید. یعنی اگر این روال در شهرداری باشد که ما از بیرون نیرو وارد شهرداری کنیم، نیروهای متخصص ، پاکدست و دارای تعصب سازمانی داخل شهرداری ناامید خواهند شد پس حرف ما این است که از متخصصان داخل مجموعه باید استفاده بنماییم.

یک بداخلاقی که در دوره های های قبلی در شهرداری حاکم بود، نیروهایی زحمت کشی که در مدیریت های شهرداری کار می کردند در جابجایی ها نباید رها کنیم. البته نمی گویم الزاما باید پست مدیریتی به اینها داد. بله آقای شهردار گفته اند که بنده با کسی عقد اخوت نبسته ام. بنده هم این فرمایش ایشان را تایید می کنم. اما اینکه اگر مدیری که پاکدست و درستگار بود باید جایگاهی در خور به وی داده شود و اینگونه نباشد که سابقه و زحمت 20 – 25 ساله یک مدیر یک شبه به هدر برود.

در خصوص ساماندهی نیروهای انسانی که در شهرداری اتفاق می افتد طبیعتا حوزه ها و تخصص ها متفاوت است. نظر حضرتعالی در خصوص نحوه شناسایی و بکار گیری این تخصص ها در شهرداری چیست؟ آیا تهیه رزومه علمی و عملی از این افراد مد نظر است؟

عبداله تقی پور: به نکته خوبی اشاره کردید. عرض کردم که اولا مهمترین شاخصه مد شهردار و شورای شهر، پاکدستی و تخصص مد است. من به خود آقای شهردار هم از اولین روز عرض کرده ام که اگر برای احراز پست ها مدیرتی شهرداری شاخصه تعیین و تعریف شود، این شاخصه ها در هر کس موجود باشد باید از این فرد استفاده کنیم. در کنار این مسئله باید تاکید کنم که اصلا اعتقادی به دخالت شورا در کارها و امور اجرایی ندارم. شورا نباید در عزل و نصب ها دخالت کند این یک کار غیرقانونی است اما شورا می تواند به شهردار اعلام کند که آقای شهردار شاخصه هایی را تهیه کند و افرادی که با لحاظ شاخصه پاکدستی و توانمندی و کارایی دارند را در پست های مدیریتی مورد استفاده قرار دهد. اگر با مد نظر قرار دادن این شاخص ها مدیر مورد انتظار ما در سیستم نبود ما هم قانع می شویم که در سیستم فردی دارای این شاخصه ها نبود و آقای شهردار شما از خارج از مجموعه نیرو و متخصص و مدیر بیارورید.

جناب تقی پور، شما ریاست کمیسیون خدمات شهری شورای پنجم شهر تبریز را بر عهده دارید، در شهر تبریز در این حوزه از نظر نظافت و پاکیزگی شهر هم فعالیت خوبی انجام شده است. در کنار این موضوع، مدرن سازی زباله گاه تبریز و احداث نیروگاه زباله سوز از یک سو و همچنین طرح های خاص در خصوص ایجاد جنب و جوش در بین شهروندان برای زیبایی شهر بخصوص در آستانه رویداد تبریز2018 به نظر اهمیت بالایی دارد؟ اینطور نیست؟

تقی پور: بنده در زمان انتخابات شعاری مطرح کرده بودم با این عنوان که«تبریز را دوباره با مدیریت انسان محور نگین ایران می کنیم». بنده در هر کلمه این شعار بحث دارم. بالاخره تبریز بعد از تهران مهم ترین شهر کشور بود. قدمت تاریخی تبریز که به هفت هزار سال قبل می رسد به علاوه اگرشهر ما به شهر اولین ها معروف بوده است، ما الان اگر بخواهیم با شاخص های توسعه وضعیت شهر را بررسی کنیم به این نتیجه می رسیم که جایگاه تبریز به ششمین بلکه هفتمین شهر کشور نزول کرده است.

ببینید ما باید هویت از دست رفته شهر خود را برگردانیم. این امر هم با هم افزایی و توانمند سازی سیستم با مدیریت واحد شورا و شهرداری میسر شدنی است . ما اصلا به این قضیه اعتقاد نداریم که نمایندگان شورا و شهردار در تقابل هم قرار دارند. نیت همه ما خدمت کردن است همه ما می خواهیم اولا سیاست بالا بردن جایگاه تبریز و ثانیا ایجاد بسترهای مناسب برای شهروندان را تعقیب کنیم. اولین قدم هم این است که انسان محور بودن را در شهر سرلوحه فعالیت هایمان قرار دهیم.

 

آقای دکتر لطف می کنید در خصوص سیاست انسان محوری در شهرداری بیشتر توضیح بدهید؟
عبداله تقی پور: متاسفانه در طول دو دهه گذشته سیاست های شهری ما در راستای مدیریت خودرومحوری پیش میرود. هیچ امنیتی برای عابرین پیاده وجود ندارد. در کمیسیون ها هم حرفم این است که در بودجه نویسی هم باید شهروند محوری اساس قرار بگیرد. اولویت ما آسایش، ایمنی، نشاط و رفاه شهروندان است. اگر ما با این سیاست جلو برویم خواهیم دید که پیش رویمان راههای بسیاری برای توسعه شهر هست. لذا اعتقاد راسخ دارم که ما باید به مد پیاده در بحث توسعه حمل و نقل عمومی جایگاه تعریف کنیم. بستر مد پیاده، پیاده راه و پیاده روی و پیاده راه و پیاده رو است. آیا واقعا در پیاده روهای شهر تبریز آن امنیت، آرامش، راحتی و آسایشی که باید باشد هست؟ اگر بخواهم این قضیه را باز کنم، اصلا طراحی خیابانها و ایجاد مسیرهای جدید در شهر با سیاست خودرومحوری صورت گرفته است ما آمده ایم در خیابانهای 12 تا 24 متری پیاده رو یک متر و 20 سانتیمتری و یا یک و نیم متری تعریف می کنیم و جالب تر اینکه در این یک و نیم متر تمامی خدمات را نصب می کنیم. خوب با این کار ما الزاما شهروند را مجبور می کنیم که برود و از خیابان و سواره رو تردد کند.

اگر سیاست ما سیاست توسعه حمل و نقل عمومی برای نیل به چند هدف است، برای مقابله با کاهش آلودگی هوا، برای کاهش ترافیک، برای مقابله با کاهش تردد خودروهای تک سرنشین باید مد مغفول مانده و مظلوم پیاده را در مد ترکیبی ترافیک توسعه دهیم. ما در شهری زندگی می کنیم که مثلا برای مد پیاده پیاده رویی500 متری در خور شان وجود ندارد. اگر مدیریت انسان محور داشته باشیم باید به جای زدن زیرگذر و روگذر پل هوایی احداث کنند اول باید به این موضوع تمرکز کنیم که بستر لازم برای پیاده روی راحت و آرام و امن در شهر را فراهم کنم. در حوزه خدمات شهری هم که بیشتر خدمات شهرداری در اول تشکیل مربوط به این حوزه بوده است. اصلا اگر فلسفه تشکیل بلدیه و قانون شهرداری را مطالعه کنیم، خواهیم دید عمده خدمات و کارهایی که قانون برای شهرداری پیش بینی کرده است در حوزه خدمات شهری است.

 

کمیسیون خدمات شهری در این خصوص چه برنامه ای دارد؟

عبداله تقی پور: ما در کمیسیون خدمات شهری، باید با محوریت قانون توجه خود را به موضوعات اینچنین معطوف کرده ایم. اخیرا نیز موارد 13 گانه ای را در گزارشی که به تصویب شورای شهر رسید مطرح کردیم.

یک سری از این موضوعات در راستای آرامش مردم است. ما متاسفانه آرامش بصری را از مردم شهر گرفته ایم و ناهنجاری بصری در جای جای شهر ایجاد کرده ایم. الان هر کس هر کجا بخواهد، تابلو، بنر، تبلیغ می زند و هرطور می خواهد داربست می زند.

در صحن شورا پیشنهاد کردیم طرح جامع تبلیغات شهری را تهیه کنیم و بر اساس این طرح در تبریز تابلو بزنیم. در ایجاد محل های مخصوص تبلیغات شهری باید از سلایق شهری خارج شویم و حساب شده و اصولی عمل نماییم.

ما مخالف وجود و فعالیت وانت بار در شهر نیستیم. در کشورهای جهان سوم این شغل ها مشاغل غیررسمی هستند قانون برای ما وظیفه ساماندهی این قضیه را پیش بینی کرده است. ولی در ساماندهی این مسئله ما چه کاری انجام داده ایم؟ ما چند بازارچه محلی داریم که خودمان بر آن نظارت داشته باشیم تا میوه، و ارزاق عمومی شهروندان در این بازارچه ها با نظارت شهرداری به صورت اصولی و قیمت مناسب عرضه خواهد شد؟

چون این چنین جاهایی در شهر کم است و یا نیست پس وانت بار هم به خاطر وجود تقاضا ، عرضه می کند و شهروند هم به خاطر وجود تقاضا عرضه می کند و عرضه هم روزبروز بالا می رود. مخالف استفاده از قوه قهریه برای وانت بارها هستم. من موافق ساماندهی هستم. وانت بارهای عرضه میوه عامل ایجاد ترافیک هستند. حداقل کاری که می توانیم در این زمینه انجام دهیم این است که یک مکان مشخص برای اینها تعریف کنیم که ایجاد ترافیک نکنند و اگر پنج، ده و یا پانزده ماشین هم در آنجا توقف کرد مشکل ترافیکی ایجاد نشود.

ما در فاز اول می توانیم اینکار را انجام دهیم. در فاز دوم هم ایجاد بازارچه های محله ای را می توانیم در دستور کار قرار دهیم. در این خصوص هم پیشنهاد دادیم که در بودجه سال آینده تبریز ایجاد حداقل 10 بازارچه محله ای در مناطق شهرداری ایجاد شود تا مردم مایحتاج زندگی خود را از این بازارچه ها تهیه کنند.

در حوزه ترافیک و اتوبوسرانی به نظر می رسد در تبریز معضلی داریم. در تبریز پایانه ترکیبی مفهومی ندارد. مثلا در تهران پایانه شمال و جنوب و پایانه های دیگر برای اتوبوسرانی وجود دارد. عدم وجود این پایانه ها باعث می شود که مثلا در تبریز هر کس از اتوبوس استفاده می کند حتما به محدوده مرکزی و بازار تبریز می رود و از بازار به مقصد برسد. در حالی که می توان با خدمات رسانی یک بی آرتی به مرکز شهر و تقسیم پایانه ها به محدوده های خارج از مرکز شهر این ترافیک و آلودگی ایجاد شده را کاهش داد آیا شورای جدید تبریز در این خصوص سیاستگذاری خاصی خواهد داشت؟ 
عبداله تقی پور: اتفاقا بنده این موضوع مورد نظر شما را در شورای شرکت واحد اتوبوسرانی پیشنهاد دادم. اولا ما باید در سیستم اتوبوسرانی شهر پاره خط هایی ایجاد کنیم. روش های سنتی در شهرهایی مانند تبریز دیگر پاسخ گوی نیازهای مسافرتی امروز شهروندان نیست. ما باید تغییر نگرش انجام دهیم اگر پاره خط هایی در شهرک ها ایجاد کنیم ما به جای اینکه تراکم و ترافیک هسته مرکزی شهر را توزیع کنیم با یکسری برنامه ریزی ها این تراکم را افزایش هم می دهیم. هیچ ایرادی ندارد تمامی خطوط از بازار عبور کنند اما محدوده بازار نباید پایانه باشد بلکه باید ایستگاه اتوبوس تعریف کنیم و پایانه ها را در مناطق دیگر تعریف کنیم و مسیر بازار در بین دو پایانه خارج از محدوده مرکزی تبریز تعریف شود.

اولا وجود پایانه اتوبوسرانی در مرکز شهر دارای اشکال است و دوما پاره خط ها اتوبوسرانی می توانند بسیاری از مشکلات را حل کنند. اتوبوسرانی و طراحی خطوط و بهره گیری از آن الان در دنیا علم و دانش مفصلی است. اگر شما خدمت بهینه، سریع، مطمئن و  آسان و کم خرج را به شهروندان عرضه کنید شهروند برای مسافرت درون شهری خودروی شخصی خود را رها نموده و به سمت استفاده از اتوبوسرانی میل پیدا خواهد کرد.

البته در تعریف این طرح یک طرح جامع تعریف کنیم. یکپارچگی مد های سفر، خطوط پاره خط و توسعه خطوط بی آرتی به معنای واقعی کلمه می تواند مشکل را حل کند. البته این خطوط که در تبریز به نام بی آرتی معرفی شده بی آرتی نیست بلکه خط ویژه هستند بی آرتی در حقیقت مترو روی زمین است که خط سیر، سرفاصله زمانی و زمان دقیق رسیدن از هر ایستگاه به ایستگاه بعدی و زمان دقیق انتظار مسافر مشخص باشد . برای رسیدن به این برنامه ریزی باید کل موانع در مسیر بی آرتی حذف شود. بی آرتی نباید تردد عابر پیاده و چراغ قرمز را ببیند. اگر هم چراغ قرمز در مسیر باشد معمولا خط سبز در اختیار بی آرتی قرار می گیرد. امادر نهایت این را باید عرض کنم که ضرورت دارد در شهرک ها خطوط پاره خط تعریف کنیم.

شما فرمودید ارائه خدمات به شهر و شهروندان از اهداف اولیه تشکیل بلدیه بوده است با این تفاسیر، نقش و جایگاه خدمات شهری در ایجاد درآمدهای پایدار شهری چیست؟

عبداله تقی پور: البته باید بگویم که نگاه قدیمی به شهرداری نگاه خدمات محوری بود اما الان شهرداری به عنوان نهاد اجتماعی عمل می کند. یکی از موارد مربوط درآمدهای پایدار شهری در حوزه خدمات این است که باید قبول کنیم که زندگی در شهر هزینه دارد. این اخذ هزینه هم باید تناسب داشته باشد. یعنی اخذ هزینه مثلا تولید پسماند یک واحد که زباله زیاد تولید می کند با یک شهروند برابر نباشد. البته باید در خصوص این موارد به صورت ریز بحث و بررسی شود. یکی از درآمدهای پایدار حوزه خدمات شهری پرداخت هزینه اخذ خدمات است.

تراکم فروشی محدود کردن شهروندان است و با این شیوه نمی توان ادامه داد. مدیریت شهری در دنیا به سمت جذب سرمایه بخش خصوصی برای اداره شهر رفته است. ما هم باید در این مسیر حرکت کنیم. هتل لاله و لاله پارک نمونه موفقی برای جذب سرمایه بخش خصوصی است که باعث ایجاد شغل برای یک هزار جوان تبریزی شده است. البته در حوزه سرمایه گذاری نگاه ما نباید تنها به بخش تجاری توجه کنیم. باید سرمایه بخش خصوصی را به تمامی حوزه ها از قبیل مسائل خدمات عمومی، فرهنگی ورزشی، تفریحی سوق دهیم. ما تاکنون در این حوزه ها به صورت جدی وارد نشده ایم. فکر می کنیم سرمایه گذار باید بیاید و پاساژ بسازد و از آنجا پول کسب کند. نه! سرمایه گذار حتی اگر بیاید و یک شهر بازی درست کند از آنجا نیز درآمد بدست می آید.

نهایتا باید عرض کنم که نگاه مدیریت شهری در امر درآمد زایی از بحث تراکم فروشی و پروانه خارج و به حوزه جذب سرمایه و اشتغال زایی به سراغ بخش خصوصی برویم. در تبریز افراد توانمندی داریم که پتانسیل و توانمندی های بالایی دارند.

ما این سرمایه گذاران تبریزی توانمند را به نوعی از انحا با بروکراسی زائد، اعمال ضوابط فشاری و یا اعمال سلیقهاز شهر فراری داده ایم. حالا باید امروز شرایط تشویقی در نظر بگیریم تا سرمایه در شهر به گردش درآید تا اقتصاد شهر توانمند باشد.

سوال دیگری که به ذهن می رسد این است که آیا این امکان متصور است که دستگاههای خدمت رسان و خدمت فروش نظیر آب و فاضلاب، توزیع برق، مخابرات و گاز که در شهر فعالیت می کنند زیر مجموعه مدیریت شهری قرار گیرند و مدیریت شهری متولی این خدمات باشد. آیا این موضوع شاید در مسئله مدیریت واحد شهری پیش بینی شده است؟

عبداله تقی پور:ببینیددربرنامه چهارم وپنجم توسعه، مواد 143 برنامه چهارم و 173 برنامه پنجم مدیریت واحد شهری را جز برنامه های دولت به تصویب مجلس رسیده است ومقرر شده است که دولت در این راستا 23 وظیفه را به شهرداریها محول کند که این مسئله بنا به دلایلی عملیاتی نشده است. خوب ما باید الان به سمت مدیریت هماهنگ شهری برویم چون ما اول باید این مدیریت های درون شهری را اول هماهنگ کنیم و بعد به سراغ مدیریت واحد شهریبرویم.  این امر به نظر من به این زودی ها محقق شدنی نیست اما شورای شهر می تواند مدیریت بستر لازم برای تحقق مدیریت هماهنگ شهری را فرآهم آورد.
 

شما در حوزه قضای سبز تجربیات زیادی دارید و در این خصوص صاحب نظر هستیدالان متاسفانه مرکز شهر و برخی قسمت های حاشیه و حتی بافت فرسوده و یا تاریخی فقر فضای سبز به چشم می خورد. ما الان بزرگترین پتانسیلی که در تبریز وجود دارد، محوطه بزرگ ارتش است که می توان به محل فضای سبز عمومی تبدیل کرد. البته متاسفانه قسمتی از آن از بین رفته ولی باقی مانده این مناطق می تواند به فضای سبز تبدیل شود. از سوی دیگر شاید برخی تملک های شهرداری می تواند با هدف ایجاد پارک های کوچک محله ای باشد. نظرتان در این خصوص چیست؟

عبداله تقی پور: بله دقیقا به نکته مهمی اشاره کردید. انشالله در جلسات آینده شورا یک طرح خوب در این خصوص ارائه خواهیم داد. بر اساس این طرح یکی از پروژه های اولویت دار شهرداری تبریز در سال آینده، نهضت توسعه پایدار فضای سبز خواهد بود. اولا ما باید از داشته های خود خوب حفاظت کنیم.

ببینید الان خیابان دو کمال اگر ادامه یابد تنها میراث تبریز از باغات گذشته که در حاشیه رودخانه داخل شهر باقی مانده را نیز از بین خواهد برد. این یک کار نادرست برای تبریز و تاریخ تبریز است. الان از باغات بیلانکی و باغمیشه باغات اندکی در محدوده مورد اشاره قرار گرفته است و ما می خواهیم آنها را هم از بین ببریم. باید داشته های خود را حفظ کنیم و خوشبختانه سیاست های اتخاذ شده در خصوص توسعه فضای سبز در اطراف شهر خوب بوده است. الان کمر بند و رینک سبز در اطراف تبریز در حال شکل گیری است. از عینالی، آرپادره سی، خلعت پوشان، ائل باغی و عباس میرزا در حال ایجاد است. این رینک در 5 -6 سال آینده خود را نشان خواهد داد. اما در عین حال که در پیرامون شهر کارهای بزرگی در حوزه توسعه فضای سبز صورت گرفته، در هسته مرکزی و محلات شهر پارکهای محله ای بسیار کم هستند. که باید در محلات و هسته مرکزی شهر پارک های محله ای در قالب نهضت توسعه فضای سبز شهر ایجاد کنیم.

باید در سال 97 هر منطقه ما ملزم باشد که 10 پارک محله ای ایجاد کند. امکان و زمین هم داریم. اما اگر هم نبود خرید 10یا 20 خانه در یک محله و تبدیل آن به پارک محله ای امکان ناپذیر نیست. این پارکها البته کارکردهای فراتر و مهم تر از پارک هم دارند می توانیم از آنها در مواقع ضروری به عنوان محل اسکان موقت استفاده کنیم. ببینید خدای نکرده اگر در تبریز یک زلزله بیاید با شرایط فعلی ما نمی دانیم چه کاری خواهیم توانست انجام دهیم. پارک های محله ای علاوه بر اینکه می توانند در مواقع ضروری به عنوان محل اسکان موقت مورد استفاده قرار گیرند، تلطیف آب و هوا، ایجاد نشاط، محل حضور سالمندان محل و محلی آرام برای اهالی محله مورد استفاده قرار دهند. عدم وجود پارک های محله ای جز حلقه های مفقوده مدیریت  فضای سبز شهری تبریز است. باید برخی هزینه های لوکس در حوزه فضای سبز را به توسعه پایدار فضای سبز هزینه کنیم امروز باید به سمت توسعه کاشت درختان بومی منطقه در تبریز حرکت کنیم. امروز باید از تکنولوژی جدید و برتر در حوزه فضای سبز استفاده کنیم.
 

آقای دکتر در خصوص توسعه پایدار فضای سبز آیا به نظر حضرتعالی با توجه به محدودیت منابع آبی تبریز سمت و سوی توسعه فضای سبز چگونه باید باشد؟

عبداله تقی پور: زمانی که بنده در سازمان پارکها بودم با دکتر حجازی رئیس مرکز تحقیقات کشاورزی قراردادی بستیم و آرپا دره سی را تحویل گرفتیم. در آرپا دره سی یک نوع بادام های وحشی وجود دارند که در میان سنگ ها و تخته سنگ های بزرگ رشد می کنند اینها سالیان سال رشد می کنند بدون اینکه فردی اینها را آبیاری کرده باشد. آن زمان گفتیم اگر توسعه پایدار فضای سبز باید با کمترین هزینه باشد چرا این درختان را توسعه ندهیم؟ رفتیم و صحبت کردیم و دکتر حجازی با کشت بافت این درختان را تکثیر کرد و اگر این کار تداوم یابد و درختان بومی منطقه تکثیر و کشت شوند بعد از مدت کوتاهی، یک ریال هم برای آبیاری این گونه ها هزینه نخواهیم کرد.

زمانی مطرح می کردند که ما در تبریز نمی توانیم فضای سبز را به صورت پایدار توسعه دهیم چون ما آب نداریم، یا دریاچه ارومیه در خطر است. ببینید بر اساس آمارهایی که تهیه کردیم در تبریز 300 هکتار چمن کاشته شده است. می دانید چمن نقش اکولوژیکی ندارد ما در جاهایی چمن کاشتیم که اصلا نیاز نبود. ما 8 میلیون متر مکعب آب از چاههای تبریز خارج می کنیم که 5.5 میلیون متر مکعب برای این 330 هکتار چمن صرف می شود و 2.5 میلیون متر مکعب هم برای کل فضای سبز درختان تبریز استفاده می کنیم. این مسئله به این معنی است که اگر ما 100 هکتار چمن کاری در شهر را حذف و تبدیل به درختچه بکنیم. اتفاقی که می افتد این است که تبدیل گازی در شهر توسط این درختچه ها هفت برابر می شود، اگر در موقع کاشت از درختچه هایی استفاده کنیم که محصولات و گیاهان دارویی مانند بومادران، استخدوس، سنجد بکاریم. نتیجه این خواهد شد که هم فضای سبز ما از سطحی به حالت حجمی تبدیل می شود کاهش مصرف آبی که با این روش اتفاق می افتد می توانیم صدها هکتار توسعه فضای سبز را به صورت پایدار توسعه دهیم.

باید تغییر نگرش و تغییر سیاست در این امور را مد نظر قرار دهیم. ما برای توسعه پایدار فضای سبز، اگر منابع آبی موجود تبریز را  به صورت صحیح مدیریت کنیم هیچ مشکلی نداریم و به آب اضافی هم نیاز نداریم. یکی از بحث های حساس قرارداد مشارکتی تولید برق از زباله تبریز است. بنده به عنوان یک کارشناس با تبدیل تمام زباله به انرژی برق مخالفم. غنای زباله ما بهترین شرایط را برای تولید کمپوست دارد و با این کمپوست می توان فقر مواد عالی خاک های شهر تبریز را جبران کرد. ثانیا هیچ تضمینی نیست که در 20 سال آینده زباله ای با حجم 1200 تن در روز داشته باشیم.
 

یعنی شما اعتقاد دارید که تولیدی زباله روزنانه تبریز در آینده کاهش خواهد داشت؟

عبداله تقی پور: قطعا کاهش می یابد. می دانید دنیا به سمت کاهش تولید زباله حرکت می کند، سیاستهای ترویجی و تشویقی در دنیا به سمت به حداقل رساندن زباله تولیدی حرکت می کند. از سوی دیگر رشد جمعیت ما به سمت منفی حرکت می کند. اصلاح الگوی مصرف شاید امروز وضعیت نامناسبی داشته باشد اما مطمئن باشید، 10 سال دیگر اینطور نخواهد بود.

ما پیشنهاد اصلاح این مصوبه را داریم. حرف ما این است که اگر می خواهیم از زباله برق تولید کنیم، ابتدا مواد عالی را تفکیک و به کمپوست تبدیل کنیم، همچنین مواد بازیافتی که می تواند درآمد بالایی ایجاد کند را هم به مواد اولیه تبدیل کنیم و سپس ریجکت و باقی مانده زباله را به زباله سوز بفرستیم.
 

آقای تقی پور، این شیوه و فرایندی که می فرمایید در دنیا نیز تجربه شده است؟

عبداله تقی پور: اصلا در کشورهای پیشرفته فرایند کار اینطور است.

 

در مقابل این موردی که شما می فرمایید، کارشناسان اعلام می کنند که در شیرابه زباله های تبریز فلزات و عناصر سنگین زیادی وجود دارند که طبیعتا وارد شدن آنها به چرخه و مثلا وجود آنها در کمپوست از نظر زیستی خطرساز است. حتی یکی از متخصصان می گفت که این یک مسئله سخت است.

عبداله تقی پور: جواب سوال و ایراد شما این است که، ما به جای اینکه از الف به ی برسیم برعکس کار می کنیم. اگر تفکیک زباله از مبدا صورت گیرد مشکل مورد اشاره شما حل شده است. البته این فرهنگ سازی می خواهد . ما مواد بازیافتی بالایی داریم. الان پت ها را شما فرض کنید، اینها را دوباره به گرانول تبدیل می کنند و از آن نخ بخیه درست می کنند. ما ببریم این پت ها را بسوزانیم؟ پلاستیک قابل تبدیل است ببریم این رابسوزانیم؟ چوب همچنین. ما روزانه 1200 تن زباله داریم که در قرارداد هم 1300 تن کرده ایم.

استنباط من از حرفهای شما این است که شما اعتقاد دارید حجم کارخانه باید پایین تر باشد. درست است؟

عبداله تقی پور: مطالعاتی که در نمونه های مشابه دیگر کشورها صورت گرفته است، الان در دانمارک زباله های صنعتی و غیر بازیافتی سوزانده شده و از آن برق بدست می آید.
 

حتی ظاهرا در دانمارک زباله وارد هم می کنند!

عبداله تقی پور: بله. دقت کنید گفتم صنعتی و غیر قابل بازیافتی. نمونه موفق داخل کشور هم کرمانشاه. در کرمانشاه از زباله کمپوست تولید می کنند.
 

 خود تبریز زمانی ورمی کمپوست تولید می شد اما به دلایلی ادامه نیافت.

عبداله تقی پور: بله. به نظرم در خصوص مسائل اینچنین نباید احساسی جلو برویم و باید با کار کارشناسی شده جلو برویم.

اگر هم می خواهیم کارخانه زباله ایجاد کنیم به نظرم ایجاد یک کارخانه زباله سوز با ظرفیت 200- 300 تن که رجکت ها و مواد غیر قابل بازیافت را بسوزاند کافی است و خواهد توانست به نیاز ما پاسخ دهد. به نظرم اول باید تفکیک زباله از مبدا را جدی اجرا کنیم. در مرحله دوم از زباله کمپوست و ورمی کمپوست تولید کنیم و در نهایت بعد از بازیافت مواد بازیافتی باقی مانده را بسوزانیم ایرادی نخواهد داشت.

من اعتقاد دارم اگر سیاست کلان شهر را بر اساس انسان محوری قرار دهیم، باید خط یک مترو را تمام کنیم. اگر خط یک مترو به اتمام برسد وضعیت فعلی ترافیک و تقاضا و جذب سفر در مسیر خط مترو به هم خواهد خورد قطعا روزانه هزاران نفر مشتاق استفاده از خط مترو خواهند بود و در نتیجه خواهیم دید که بار ترافیکی روی زمین در آن خطوط به شدت کاهش خواهد یافت.

باید برای اصلاح اتوبسرانی در مرکز شهر هزینه و برنامه ریزی کنیم. باید در راستای توسعه توریسم در مرکز شهر نماهای قدیمی را بازسازی کنیم. باید ساختمانهای قدیمی خریداری و احیا کنیم. اینها یک سری کارهایی است که در سال 1397 باید انجام دهیم. زیرساختهای شهر در حال تخریب است، آبها در حال شور شدن است و مشکلاتاینچنینی داریم که باید به فکر چاره باشیم.

 

تفاوت شورای پنجم با شورای گذشته را در چه می بینید؟

تقی پور: در شورای پنجم وحدت و وفاق هست و نگاه به مسائل نگاه کارشناسی است نه احساسی. تمامی کمیسیون ها در حوزه خود جلسات متعدد گذاشته و بحث های متعدد انجام می دهند جالب است بدانید الان در کمیسیون های شورا طرح تولید می شود چیزی که در شوراهای گذشته کم اتفاق می افتاد. الان کمیسیون های مختلف طرح آماده می کنند. هدف ما این است که در ارائه راهکار از شهرداری سبقت بگیریم و کم کم لایحه ها را به طرح تبدیل کنیم و خط و خطوط و راهکار مدیریت شهری را شورا تعیین می کند.انصافا دغدغه کل اعضای شورا حل مشکلات شهروندان است.

یکی دیگر از آیتم های اعضای شورای شهر دوره پنجم تبریز، این هست که بالاتفاق عزم کرده اند که در امورات اجرایی بخصوص عزل و نصب ها دخالتی نداشته باشند.
 

جناب تقی پور از جواب های پر محتوا و دقیق شما به سوالات ممنونیم از اینکه وقت تان را در اختیار ما قرار دادید کمال امتنان را دارم.

عبداله تقی پور: سرتان را درد آوردم. من از شما ممنونم که تشریف آوردید و با حوصله به سخنان بنده گوش دادید و پرسیدید.

روز شما بخیر و شادی

پایان

مصاحبه: علی عباسی

[ad_2]