پروژه ملی راه‌آهن تبریز – میانه که از سال ۱۳۷۹ آغاز شده، به طلسم طرح‌های استانی تبدیل شده و با گذشت چهار دولت مختلف، هنوز وضعیت سردرگمی دارد.
ایستگاه اصلی این مسیر تبریز است که از یک طرف به میانه و تهران کشیده می شود و فاصله تبریز تا پایتخت را از نظر مسافت ۱۱۸ کیلومتر و از نظر زمان از ۱۳ ساعت به هفت ساعت کاهش می‌دهد و از طرفی دیگر تبریز را به جلفا و در نتیجه راه آهن ایران را به کشورهای آذربایجان، ترکیه و ارمنستان متصل می‌کند.
این پروژه عظیم به دنبال خود ۱۱ تونل نسبتا بزرگ، ۱۰ گالری در مجموع به طول ۱۴.۳۴ کیلومتر، ۲۱ پل بزرگ به طول حدود هشت کیلومتر و بیش از ۵۱۵ آب‌رو با طول حدود ۱۰ کیلومتر دارد که در این مسیر ساخته خواهند شد.
استدلال‌های موجود مسئولان برای تاخیر این پروژه کمبود بودجه، زمان‌بر بودن واردات ریل‌های خریداری شده، به موقع نبودن تخصیص‌های اعتباری و موضوعاتی از این دست است.