به گزارش تبریز ما، جا برای رفتن به «تنگه ابوقریب» در سالن تنگ بود. راس ساعت ۱۶:۳۰ تقریبا تمام صندلی‌ها پر شده بودند از تماشاگرانی که شاید در طول تاریخ جزو معدود افرادی واقع می‌شدند که از راز تنگه ابوقریب در کتاب اسرار دوران دفاع مقدس باخبر می‌شدند.
بعد از اتمام فیلم، سالن انتظار حسابی شلوغ شد؛ گزارشگران سایت‌ها و برنامه‌های مختلف در محل حاضر بودند تا شور و اشتیاق مردم تبریز را از دیدن یک فیلم توپ دفاع مقدسی مقابل دیدگان عموم قرار دهند. صندوق‌های رای‌دهی مردمی هم از دریچه کوچک‌شان برای این اتفاق لبخند می‌زدند و ابراز خوشحالی می‌کردند.
با «کامیون» که ساعت ۱۹ از راه رسید، از «تنگه ابوقریب» بیرون زدیم و به حال آمدیم. «کامیون» آدم‌هایی را سوار کرده بود که از خشونت و جنگ امروزی «داعش» به ایران می‌گریختند. هرچند همراهی با «کامیون» برای تماشاگران لذت‌بخش بود اما آنطور که از حرف و حدیث‌های بیرون از سالن می‌شد حدس زد، «کامیون» نتوانسته بود مخاطبان را به مقصد مشخص و خوبی برساند.
همانطور که همه حدس می‌زدند، «لاتاری» در روز سوم، قوی‌تر از فیلم‌های «داعشی» به صحنه آمد و سالن را از آدم منفجر کرد. برای اولین‌بار بود که مجبور شدیم بخاطر ۵دقیقه تاخیرمان برویم و از سالن‌های دیگر صندلی قرض بگیریم.
مخاطبان در دنیای شخصیت‌های «لاتاری» غرق شده بودند و این را می‌شد از صدای کف‌زدن‌هایی فهمید که چندبار در دقایق پایانی فیلم برای تشویق قهرمان داستان تکرار کردند.
آنطور که صندوق‌های رای‌گیری در گفتگو با چشمانمان ابراز کردند، «لاتاری» مخاطبان عام را حتی در پایان فیلم راضی نگه داشته بود، اما در جلسه گپ سینمایی که با موضوع «لاتاری» و با حضور حداقلی افراد برگزار شد، منتقدان با چکشی سینمایی تا می‌توانستند «لاتاری» را کوبیدند.
دوگانگی قصه «لاتاری» و وجود دو فضا و دو قسمت اول و آخر فیلم از موضوعاتی بود که منتقدان و اهالی سینما بارها بر آن پرداختند: «بخش اول ژانر درام اجتماعی ارائه می‌دهد درحالی که در بخش دوم شاهد یک درام تعقیب و گریز هیجانی هستیم.»
در نتیجه‌گیری مضمون فیلم «لاتاری» منتقدان گفتند: «سینما باید به زخم نهادهای سیاسی التیام دهد نه اینکه خود به التهاب‌ها دامن بزند اما متاسفانه در فیلم مهدویان ما شاهد دامن‌زدن هستیم. این فیلم از نگاه تندروها خوب است اما قطعا برای آینده منافع کشور سودمند واقع نخواهد شد.»
سومین روز جشنواره فیلم فجر تبریز که از روزهای طلایی و شلوغ آن به حساب می‌آمد با «سوتفاهم» به پایان رسید. «سوتفاهم» برخلاف فیلم‌های قبلی، علاوه‌بر چشم‌ها، توانست لبان مخاطبان را هم درگیر خود کند و آنان را به خنده وا دارد.
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها – بهنام عبداللهی