سرویس سیاسی تبریزما: از ماه‌ها پیش، خبرهایی در رابطه با اسکان کردها در منطقه قاراباع اشغالی در رسانه‌ها منتشر می‌‌شد که در گام نخست بیشتر شبیه شایعه به نظر می‌رسید اما با شروع دور جدید جنگ بین آذربایجان و ارمنستان و حمایت گروه‌های تروریستی کردی مانند پ‌ک‌ک و ی‌پ‌گ از ارمنستان، صحت خبر اسکان و آموزش کردها در بخش‌هایی از قاراباغ تقویت شد. حالا انتشار تصاویر حضور نیروهایی از کردهای یزیدی عراق در جبهه ارامنه و سفر رییس دیاسپورای ارامنه بلژیک به شمال عراق و دیدار با برخی از مقامات اتحادیه میهنی از قبیل لاهور جنگی و بافل طالبانی این سوال را به ذهن‌ها متبادر می‌کند که دلیل حمایت کردها از دولت ارمنستان در جنگ قره‌باغ چیست؟
برخی از تحلیل‌گران، ریشه این امر را در اختلافات و درگیری‌های یک قرن اخیر بین کردها و ترک‌ها در آناتولی و غرب آذربایجان می‌دانند. در حالی که همه می‌دانیم کردها در دوران جنگ جهانی اول، بیشترین آسیب‌ها را از طرف گروه‌های افراطی ارمنی چه در غرب آذربایجان و چه در شرق عثمانی و ترکیه امروزی متحمل شده‌اند.
عده‌ای دیگر دلیل حمایت کردها از ارمنستان را در حمایت ترکیه از جمهوری آذربایجان ارزیابی میکنند و اختلافات کردها بویژه گروه پ‌ک‌ک با دولت ترکیه در ده‌هه‌های اخیر، حضور ترکیه در شمال عراق برای سرکوب کردهای مخالف و نیز درگیری با کردهای سوریه بعد از ظهور داعش در سوریه را از عوامل سوق یافتن کردها به طرف ارامنه قلمداد میکنند.
در این میان، دلایل دیگری هم مطرح می‌شود که از درجه اهمیت کمتری برخوردارند و در اینجا به جهت جلوگیری از طولانی‌شدن بحث، از آن اجتناب می‌شود.
اما آنچه در این بین، کمتر بدان توجه می‌شود؛ رشد تفکرات ناسیونالیستی در بین کردها در یک قرن اخیر و تلاش آنان برای تشکیل یک حکومت کردی در منطقه است. کردها سال‌هاست در تکاپوی تاسیس یک دولت مستقل کردی در ترکیه، عراق و ایران هستند. البته این اندیشه استقلال‌طلبی در سال‌های اخیر در بین کردهای سوریه هم رشد یافته که اقدامات گروه‌های حاکم بر مناطق کردنشین سوریه در درگیری‌های داخلی سوریه و حضور داعش، خود مبین این واقعیت است.
همین تفکرات ناسیونالیستی و استقلال‌طلبانه که بعضا تفکرات توسعه‌طلبی ارضی را نیز به همراه داشته، زمینه را برای سوء‌استفاده افراد و گروه‌های سیاسی کرد فراهم ساخته است. به گونه‌ای که این گروه‌ها با هدایت احساسات ملی‌گرایانه مردم کرد منطقه از آنها در جهت تامین منافع شخصی و گروهی خویش بهره می‌برند و اتفاقا شهروندان کرد ساکن در هر سه کشور ایران، عراق و ترکیه در یک قرن گذشته بیشترین صدمات مالی و جانی را از همین زاویه دیده‌اند.
نگاهی اجمالی به وضعیت اقتصادی مناطق کردنشین هر سه کشور نشان می‌دهد؛ این مناطق علیرغم موقعیت سوق‌الجیشی و برخورداری از پتانسیل‌های بالای اقتصادی، از قطار رشد و توسعه عقب مانده‌اند. از سوی دیگر سالانه صدها نفر از شهروندان کرد بویژه جوانان و نیروهای فعال این منطقه در درگیری‌های نظامی جان خود را از دست می‌دهند که این قتل و کشتارها، آورده‌ای جز ناامنی برای ساکنان بومی نداشته است
گروه‌های کرد منطقه بویژه گروه‌های تروریستی و نظامی کرد، برای نیل به اهداف خود در تشکیل دولت مستقل، دو رژیم اشغالگر منطقه یعنی رژیم صهیونیستی و ارمنستان را الگوی خود قرار داده‌اند. آنها برای رسیدن به اهداف سیاسی خود، هیچ ابایی از آشکار شدن روابط خود با رژیم‌های غاصب صهیونیست و داشناک‌های ارمنی ندارند و از سیاست ایجاد رعب و وحشت در منطقه برای توسعه‌طلبی ارضی و نیز استفاده از فشار گروه‌های لابی نفوذ کرده در بدنه دولت‌های اروپایی و آمریکایی بهره می‌برند. و این همان سیاست و ابزاری است که صهیونیست‌ها در اشغال اراضی فلسطینیان و داشناک‌ها و تندروهای ارمنی در اشغال منطقه قره‌باغ آن را نصب‌العین قرار داده‌اند.
.
با عنایت به فاکتورها فوق‌الذکر می‌توان ادعا کرد؛ همین احساسات ناسیونالیستی و اندیشه‌های استقلال‌طلبانه، باعث شده تا کردها علیرغم داشتن بیشترین اشتراکات فرهنگی، تاریخی و مذهبی با مردم مسلمان آذربایجان و قره‌باغ، احساس قرابت و نزدیکی بیشتری به ارامنه داشته باشند و در صدد حمایت از رژیم اشغالگر ارمنستان برای تداوم اشغالگری برآیند.