امید به زندگی در زنان و مردان چقدر است؟

به گزارش آژانس خبری تبریزما به نقل از ایسنا، ناصر رهبری در این خصوص، گفت: برای بررسی سلامت زنان و مردان باید به بررسی گروه سنی میانسالان بپردازیم که از سی سالگی تا شصت سالگی را شامل می‌شود و نصف جمعیت در این گروه می‌گیرند که بیش از نیمی از آن‌ها را مردان و بقیه را زنان تشکیل می‌دهند؛ همانگونه که در زمان تولد معمولا تولد نوزاد پسر تولد ۵۱ درصد و تولد نوزاد دختر ۴۹ درصد بوده، تعداد آقایان بیشتر از خانم‌ها است.

وی تاکید کرد: گروه سنی میانسالان به دلیل مولد و شاغل بودن، گروه مهمی تلقی می‌شوند و افرادی که مسئولیت‌های سیاسی، اجتماعی و اداری را بر عهده می‌گیرند، اغلب در این گروه قرار دارند و هر سیاستی که می‌خواهیم تنظیم کنیم توسط این گروه چکش کاری و ابلاغ می‌شود.

وی ادامه داد: کشور ما جمعیت جوانی داشت و قاعده هرم پهن‌تر بود، اما با توجه به کاهش فرزندآوری، تاخیر در ازدواج و تک فرزندی، تعداد کودکان و نوزادان کم‌تر شده و جمعیت به سمت نوجوانی، جوانی، میانسالی و سالمندی پیش می‌رود؛ شاید ۱۰ سال دیگر جمعیت میانسال ما سالمند ۶۰ سال به بالا شوند که در اینصورت باید هزینه‌های زیادی را برای سلامتشان صرف کنیم.

رهبری، امید به زندگی و طول عمر را یکی از شاخص‌های سلامتی عنوان کرد و گفت: امید به زندگی به تعداد سال‌هایی اشاره دارد که نسلی معین، طبقه یا گروهی خاص، عمر می‌کنند.

وی ادامه داد: بر اساس آمار کشوری اداره نفوس و مسکن در سال ۹۰، امید به زندگی در زنان ۷۴ سال و در مردان ۷۱٫۵ سال بود که این آمار در زنان استان ما در همان سال برابر با ۷۳٫۹ و برای مردان ۷۱٫۱ و از کل کشور حدود چند دهم پایین‌تر بود.

وی متذکر شد: طول عمر زنان در سال ۹۵ به ۷۵٫۵ و طول عمر مردان ۷۲٫۵ رسیده است که در استان ما هم زنان ۷۵٫۹ و مردان ۷۲٫۵ درصد بوده و با آمار کشوری تقریبا برابری می‌کند.

رهبری خاطرنشان کرد: هر چه طول عمر بیشتر و جمعیت و هرم جمعیتی ما به سمت سالمندی پیش می‌رود، مشکلات ذهنی، جسمی و روحی و روانی هم خودش را بیشتر نشان می‌دهد که با آموزش سبک زندگی سالم و مراقبت‌ها در میانسالی و سالمندی می‌توان از وقوع مشکلات در چند سال آینده پیشگیری کرد.

مدیر گروه سلامت جمعیت و خانواده معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تبریز در بخش پایانی سخنانش، تاکید کرد: آموزش سبک زندگی سالم شامل تامین سلامت و حفظ و ارتقاء سلامت بوده، به این معنی که در صورت مطلوب بودن وضعیت موجود، آن را نگه داریم، در غیر اینصورت به طرف بهبودی و ارتقاء شاخص پیش برویم.