چهارشنبه, ۲۷ فروردین ۱۴۰۴ /
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: حال بسیاری از هموطنان ما خوب نیست. تورم چنان طوفانی در زندگی‌ها انداخته که تمشیت حداقلی زندگی هم آرزوست. زلزله گرانی هم آن طوفان را چنان کامل کرده است که طبقه متوسط جامعه هم فروریخته است.
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: حال بسیاری از هموطنان ما خوب نیست. تورم چنان طوفانی در زندگی‌ها انداخته که تمشیت حداقلی زندگی هم آرزوست. زلزله گرانی هم آن طوفان را چنان کامل کرده است که طبقه متوسط جامعه هم فروریخته است.
به گزارش تبریز ما (به نقل از عصر تبریز)، در شرایطی چنین اگر کارگزاری حتی با پول شخصی طیب و طاهر هم حد و مرزها را نادیده بگیرد باید ترمزش را کشید. این رسمی علوی است. از یاد نمی‌بریم این کلمات هشدار دهنده و هوشیاری بخش را که “ای پسر حنیف به من خبر رسیده که مردی از جوانان بصره تو را به سوری فرا خوانده و تو نیز بدانجا شتافته‌ای. سفره‌ای رنگین برایت افکنده و کاسه‌ها پیشت نهاده. هرگز نمی‌پنداشتم که تو دعوت مردمی را اجابت کنی که بینوایان را از در می‌رانند و توانگران را بر سفره می‌نشانند…”
کارگزاران حکومتی که “جمهوری اسلامی” نام دارد نه از باب استحباب بلکه به عنوان یک واجب سیاسی باید رفتار و سبک زیستی خود را جوری تعریف کنند که باعث آزار مردم نشود.
رفتار معاون بازگشته از سفرتفریحی قطب جنوب، به قلم قرمز رئیس جمهور، پاسخی در خور گرفت. باید هم چنین می‌شد. آن مقام بالای اقتصادی [فرزین رئیس بانک مرکزی]که عیدی، سکه می‌دهد هم باید هم جواب پس دهد و هم کارش جواب بگیرد.
وقتی کارگر برای کار یک ماه، حقوق ۷میلیون ۱۶۶ هزارتومان میگیرد در سال ۱۴۰۳ چطور می‌تواند بپذیرد که رئیس بانک مرکزی، در پایان همان سال به خویشان خود سکه و نیم سکه عیدی بدهد؟ آقایان مسئول گاهی البته برای ساعتی خود را جای مردم بگذارند بد نیست. شاید بفهمند که مردم چه می‌گویند و چه می‌کشند!
asrtabriz.ir/news/177835
