فانتزی بازی در زمین سخت

تبریز ما- جهانبخش احمدیان. تراکتور در دوره های مختلف حضور خود در لیگ برتر، همواره یکی دو بازیکن شاخص در ترکیب خود داشت که یک سر و گردن از دیگران به لحاظ سنی و تجربه و نوع بازی برتر بودند. بازیکنانی مثل علی کریمی، لوپز، حتی مهدی کیانی که میادین مختلف ورزشی را تجربه کرده و به نوعی میداندار تیم در زمین بودند.
امسال نیز این تیم از این قاعده مستثنی نبوده و چندین بازیکن شاخص در ترکیب خود دارد، که پای ثابت بازیهای این تیم هستند.
واضح است که حضور چنین بازیکنانی در ترکیب تیم، فارغ از مسائل فنی، از جنبه روانی نیز تأثیر زیادی در ترکیب خودی و تیم حریف دارد. میداندازی و رهبری تیم در زمین، انتقال تجربیات و حضوری که قوت قلب بازیکنان جوان است، مشخصه های بازیکنان باتجربه و میدان دیده هر تیمی هستند.
این بازیکنان حتی اگر از بعد فنی نیز کارائی لازم را نداشته باشند، حضور آنها در ترکیب تیم، دو سه بازیکن حریف را مشغول کرده و کار را برای اجرای تاکتیک تیمی و نتیجه گیری اسان خواهد کرد.
به عنوان مثال، حضور آنتونی استوکس در ترکیب تراکتور، دو یا سه مدافع حریف را مشغول کرده و آنها را از همراهی تیم خود در حمله و یا پیاده سازی تفکرات سرمربیانشان باز می دارد. نگاه کنید به بازی تراکتور نساجی که چطور بعد از خروج استوکس از زمین بازی، این تیم جلو کشیده و گل تساوی را به ثمر رساند. یا در بازی با استقلال، سه مدافع آبی پوشان تهران، مواظب استوکس بودند تا کار برای اشکان دژاگه راحت شده و به آسانی دروازه مهدی رحمتی را باز کند.
مسعود شجاعی نیز از جمله بازیکنانی است که حضور او در میانه میدان و در قلب تپنده این تیم، یعنی طراح و پلی میکر، تمرکز هافبکهای حریف را به خود مشغول می سازد. حتی در مواردی می توان گفت که هدایت تیم در درون زمین را نیز بر عهده را دارد.
ویژگی خاص بازی شجاعی، فانتزی بازی او در مسابقات مختلف و گاها اعتماد به نفس کاذب او در دریبلینگ است که موجب از دست دادن توپهای زیادی می شود. این سبک بازی بیشتر در مواقعی به درد تیم می خورد که تراکتور از حریف خود پیش باشد و به لحاظ روانی این دریبلها، تمرکز بازیکنان حریف را در توپگیری و بازیسازی بر هم بزند.
در بازیهایی که تیم به دلایل مختلف نتوانسته نتیجه لازم را کسب کند، فانتزی بازی و لو دادن توپ، بیش از آنکه روی حریف تأثیر بگذارد، روی بازیکنان خودی تأثیر می گذارد.
بازی با سایپا را در نظر بگیرید، چندین و چند توپ را از پای مسعود قاپیدند و تاکتیک تیمی خود را پیاده کردند. مسعود در این بازی بیش از آنکه در اختیار تیم باشد، در اختیار خود و دریبلهای بی ثمری بود که دردی از تیم دوا نکرد. تنها نتیجه این نوع بازی آن هم در زمین سفت و سختی مثل استادیوم شهدای شهر قدس، لو دادن توپ و تأثیر این نوع بازی بر دیگر بازیکنان تیم است که به عینه در بازی با سایپا شاهد آن بودیم.
شجاعی می توانست در این دیدار گزینه اول تعویض باشد ولی سرمربی تیمف باز هم اشتباه بازی با نساجی را تکرار کرده و آنتونی استوکس را بیرون کشید تا علی دایی نفس راحتی بکشد و بر مهاجمان تیم خود بیافزاید.
البته همانطور که در ابتدای این یادداشت نوشتیم، حضور امثال مسعود شجاعی در داخل زمین قوت قلبی برای دیگر بازیکنان است. ولی این بازیکنان نیز بایستی موقعیت سنج بوده و بی گدار به آب نزنند.