حامد عطاردی، در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: چاقی و به ویژه چاقی مفرط یکی از مهم‌ترین معضلات بهداشتی و درمانی مهم جوامع توسعه یافته و در حال توسعه است، چرا که می‌تواند باعث عوارضی چون فشار خون، هیپرلیپیدمی، دیابت، سکته‌های قلبی و عروقی، کبد چرب، نارسایی قلبی، آپنه خواب، سرطان‌های مری، لوزالمعده، کلیه، رحم، پروستات و حتی پستان بعد یائسگی شود.
وی افزود: در یک مطالعه مشخص شده مرگ و میر افرادی که شاخص توده بدنی ۳۰ و بالاتر دارند، حدود ۱۰ سال زودتر از افرادی است که چاق نیستند.
عطاردی تصریح کرد: تحقیقات نشان می‌دهد که افراد چاق ۳۷ برابر بیشتر از افراد با وزن نرمال در محیط کار با تبعیض و ظلم مواجه شده اند. همچنین افزایش BMI سبب کاهش سال‌های اشتغال فرد و میزان استخدام می‌شود.
وی ادامه داد: واقعیت این است که رژیم‌های سخت و مداخله در تغذیه حداکثر تا ۱۰ درصد وزن را کاهش می‌دهد و احتمال بازگشت آن نیز بسیار بالا است، به همین دلیل افرادی که از چاقی مرضی رنج می‌برند و در اصطلاح BMI بالای ۳۵ دارند باید از شیوه‌های جراحی برای کاهش وزن خود بهره ببرند.
این فلوشیپ لاپاروسکوپی و جراحی چاقی افزود: برای این افراد با توجه به وزن بالا و فشاری که روی زانوها و سیستم تنفسی وارد می‌شود، نه تنها ورزش و سوزاندن کالری بسیار سخت و زمان بر است، بلکه باید بر اشتها و الگوهای هیجانی و غذایی خود نیز غلبه کنند.
عطاردی گفت: با توجه به اینکه هر ساعت دویدن ۱۲۰۰ کیلو کالری انرژی می‌سوزاند و باعث کاهش وزن حدود ۱۵۰ گرم می‌شود اگر فردی ۴۵ کیلوگرم اضافه وزن داشته باشد حداقل باید ۳۰۰ ساعت ورزش پرفشار داشته باشد و کالری بیش از حد روزانه هم مصرف نکند تا بتواند افزایش وزن خود را برطرف کند که این کار در افراد با چاقی مفرط بسیار سخت است.
وی ادامه داد: جراحی چاقی از جمله اسلیو و یا بایپس کلاسیک معده با کوچک کردن قسمت عمده معده باعث می‌شود بیمار با غذای مختصر و کالری روزانه معادل یک سوم کالری دریافتی گذشته خود سیر شود و در ماه اول حداقل ۲۵ درصد اضافه وزن خود را از دست بدهد که این به بیمار انگیزه و توانایی بدنی دو چندان داده و او می‌تواند فعالیت‌های ورزشی هوازی و غیر هوازی را به آسانی انجام دهد و بعد از حدود ۶ ماه لااقل ۷۵ درصد اضافه وزن خود را از دست می‌دهد.
عطاردی خاطر نشان کرد: در یک مطالعه آماری نشان داده شده است که افراد چاق بیشتر از افراد معمولی در بیمارستان بستری می‌شوند و شیوع سکته قلبی در آنها سه برابر بیشتر از افراد معمولی است. حال اگر فرد دیابتی ۱۰ کیلوگرم وزن خود را کم کند میزان مرگ و میر در این قبیل افراد ۳۰ تا ۴۰ درصد کاهش می‌یابد به همین دلیل باید به موضوع چاقی آن هم در شرایط بی تحرکی قرنطینه به شکل جدی فکر کرد.