معنای اشک را بفهمیم – پایگاه اطلاع رسانی و فرهنگی شهریار

[ad_1]

بسم الله الرحمن الرحیم یا رحمن و یا رحیم.

منبر

می خواهیم از آخر به اول بروم. با آن همه خاصیت که برای گریه بر حضرت سیدالشهدا ع و مصیبتشان ذکر شده، اگر این گریه باعث نشود که در خانه و بیرون از خانه زود عصبانی نشوی، از فحش هایت کم نکند، باعث نشود بعضی چیزهای داخل گوشی ات را پاک نکنی، باعث نشود موقع کار خیر دستت زودتر به آن بجنبد، هرجا مظلومی دیدی بر ظالمش لعنت نفرستی، سودی به حال ما نخواهد داشت.

 چند خط زیر را از کتاب ابوالمشاغل مرحوم نادر ابراهیمی انتخاب کرده ام که یکی از بهترینِ نوشته های اوست.

《روزی، در مجلس ختمی، مرد متین و موقری که در کنارم نشسته بود و قطره اشکی هم در چشم داشت، آهسته به من گفت: آیا آن مرحوم را از نزدیک می شناختید؟گفتم: خیر قربان! خویشِ دور بنده بوده و به اصرار خانواده آمده ام، تا متقابلا،در روز ختم من، خویشان خویش، به اصرار خانواده بیایند.حرفم را نشنید، چرا که می خواست حرفش را بزند. پس گفت:بله… خدا رحمتش کند! چه خوب آمد و چه خوب رفت. آزارش به یک مورچه هم نرسید. زخمی هم به هیچکس نزد. حرف تندی هم به هیچکس نگفت. اسباب رنجش خاطر هیچکس را فراهم نیاورد. هیچکس از او هیچ گله و شکایتی نداشت. دوست و دشمن از او راضی بودند و به او احترام می گذاشتند… حقیقتا چه خوب آمد و چه خوب رفت…

گفتم: این، به راستی که بیشرمانه زیستن است و بیشرمانه مردن. با این صفات خالی از صفت که جنابعالی برای ایشان بر شمردید، نمی آمد و نمی رفت خیلی آسوده تر بود، چرا که هفتاد سال به ناحق و به حرام، نان کسانی را خورد که به خاطر حقیقت می جنگند و زخم می زنند و می سوزانند و می سوزند و می رنجانند و رنج می کشند… و این بیچاره ها که با دشمن، دشمنی می کنند و با دوست دوستی، دائما گرسنه اند و تشنه، چرا که آب و نان شان را همین کسانی خورده اند و می خورند که زندگی را “بیشرمانه مردن” تعریف می کنند. آخر آدمی که در طول هفتاد سال عمر، آزارش به یک مدیر کلّ دزد منحرف، به آدم بدکار هرزه، به یک چاقو کش باج بگیر محله هم نرسیده، چه جور جانوری است؟ آدمی که در طول هفتاد سال، حتی یک شکنجه گر را از خود نرنجانده و توی گوش یک خبرچین خودفروش نزده است، با چنگ و دندان به جنگ یک رباخوار کلاه بردار نرفته،پسِ گردن یک گران فروش متقلب نزده،و تفی بزرگ به صورت یک سیاستمدار خودباخته ی وابسته به اجنبی نینداخته، با کدام تعریفِ آدمیت و انسانیت تطبیق می کندو به چه درد این دنیا می خورد؟ آقا ی محترم!ما نیامده ایم که بود و نبودمان هیچ تاثیری بر جامعه بر تاریخ، بر زندگی و بر آینده نداشته باشد. ما آمده ایم که با دشمنان آزادی دشمنی کنیم و برنجانیم شان، و همدوش مردان با ایمان تفنگ برداریم و سنگر بسازیم، و همپای آدمهای عاشق، به خاطر اصالت و صداقت عشق بجنگیم. ما امده ایم که با حضورمان، جهان را دگرگون کنیم، نیامده ایم تا پس از مرگمان بگویند: از کرم خاکی هم بی آزارتر بود و از گاو مظلومتر، ما باید وجودمان و نفس کشیدنمان، و راه رفتنمان، و نگاه کردنمان،و لبخند زدنمان هم مانند تیغ به چشم و گلوی بدکاران و ستمگران برود…》

حالا برسیم به اول خطابه که سر و ته شده. امام رضا ع به ابن شبیب یکی از یاران نزدیکشان فرمود: ابن شبیب وقتی می خواهی برای کسی یا چیزی گریه کنی بر حسین ع گریه کن.

مرحوم علامه جعفری میفرمود:

«… اين غصه نيست، بلكه موتور و محرك تاريخ است. اين كه در اين مكان جمع شده‌ايم و نام حسين بن علي را برده و آهي مي‌كشيد؛ اين، گريه و اندوه نيست، بلكه محرك تاريخ انسان‌هاست. وقتي شما آهي از اعماق دل مي‌كشيد كه اي حسين كاش ما هم با شما بوديم، اين حال دلالت مي‌كند بر اين كه ارواح آدميان در عالي‌ترين اوج، تسليم آن مرد هستند. او روح‌ها را مالك است.

اشکال ندارد عقده دلمان را در مجلس عزا خالی کنیم. اشکال ندارد مشکلات خودمان را در نظر بگیریم و با شفیع بردن حضرت سیدالشهدا ع برطرف شدنشان را از خدای حسین ع بخواهیم. ما با اشک روضه پدر و مادرمان حسینی شدیم. با اشکی که آمیخته به شیر مادر مکیدیم حسینی شدیم. خدا پدر و مادرهای رفته مان را به احترام این ایام بیامرزد و آن هایی که هستند سلامتشان بکند.

روضه

 گينه نه شوريدي عالمده بو نه ماتم دي

كه عرش و فرشد ه آثارغم مجسم دي

تعجبم بو عوالم ندور كه عالمده

ملك فلك هامي  غرق  محيط ماتم دي

دگيبدي بير بيرينه نظم عالم  امكان

ندن نظام جهان نظمي نامنظم دي

مگرغروب ائليوب آفتاب عالمتاب

كه ملك عالم ايجاد،ليل مظلم دي

اورك لر آئينه سين محنت و ملال  دوتوب

اسير درد و محن، آدميله عالم دي

نه يوز وئروبدي عوالمده خلق قان آغلور

باتوبدي ياسه ندن غرق محنت آدم دي

نه دور بو حادثه،گويلر مگر يئره توكولوب

و يا قيامت كبرا دي، حشر اعظم دي

چكوبدي قاره بولوتلارفضاي افلاكه

حريرپرده ظلمت، نه سر مبهم دي

مگرجهالت اوزيله چكوب دور اوز  قومي
مسيحي، دار صليبه ملول، مريم دي
هلال خنجر افراسياب دور ديه سن
سياووشون تو كه ناحق قانين،  مصمم دي
و  يا كه لگه دي دريا يوزونده سرگردان
قالوب محيط خطرده، ‌بلا فراهم دي
و ياچكوبدي علي ذوالفقاري خندقده
ولاده حافظ شرع  رسول  اكرم دي
سوروشدوم حكمتيني بير حكيم عارفدن
جواب وئردي مگر بيلموسن؛ محرم دي
يتوبدي عمري زواله چيخوبدي ذيحجه
گلوب محرم آيي ، غم غم ايله مدغم دي
چكوبدي روح الامين قاره عرش  اعلايه
بو آي عزا آييدي فصل محنت و غم د ي
بو آي حسينه  معزادي كعبه معناده
توكن عذارينه اشگين بو  غمده زمزم دي

 زنده یاد استاد شبخیز
و علی لعنت الله علی القوم الظالمین و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون.

دعای آخر روضه:
خدایا کمکمان کن اشکی که بر حسین ع میریزیم موجد صفات خوب و خشکاننده صفات بد در ما باشد.

حامد خسرو شاهی

[ad_2]