تنبیه جواب نداد تشویقش کنید/مگر فوتبال خاله بازی است(طنز)
، در خانه داشتم صبحانه می‌خوردم که ناگهان چهره رئیس بر جام جهان نمای خانه نقش بست و در مورد مسائل روز سخن گفت. بخشی از صحبت‌هایش در مورد اتفاقات حساس‌ترین بازی هفته بود و فرمایشاتی فرمودند که اصلا باورم نشد. برای همین در این تابستان گرم شال و کلاه بر سر کرده و راهی محل کار رئیس شدم تا از نزدیک در جریان کار قرار گیرم. – سلام قربان رئیس تا من را دید اخمی کرد و با اکراه گفت: سلام بازم تویی، هر وقت تو را می‌بینیم احساس می‌کنم حتما اتفاقی بدی افتاده است که آمدی؟ من سعی کردم خودم را عادی جلوه بدم و با کمی این ور و آن رفتن گفتم: امروز چشم‌مان به جمال شما در رسانه ملی و در برنامه سلام ظهر به خیر روشن شد و آمدیم سلامی از نزدیک داده باشیم. چقدر شیوا و خوب صحبت کردید. راستی قربان فرمودید که اون دروازه‌بانی که کار ناشایستی کرده معذرت خواسته و همین کافی است. درست شنیدم؟ رئیس در داخل چایش یک نبات بزرگی انداخته و زیر چشم یک نگاه غضب‌آلودی به من کرد و گفت: من نمی‌دانم چرا باید همیشه به شما خبرنگاران جواب پس دهم. آقاجان ایشان یک کار اشتباهی کرده بعدش معذرت خواسته ما هم عذرخواهی‌اش را قبول کردیم تمام شد رفت. در دل خودم را تحسین می‌کردم که توانستم ایشان را وارد این گفت‌و‌گو کنم. وای چه مصاحبه‌ای شود. گفتم: استاد ببخشید اولا معذرت را باید از تماشاگران تیم مقابل می‌کرد نه از شما، دوما از فردا همه در مسابقه یک کار زشتی را انجام داده و بعد از بازی هم معذرت خواهند خواست. چه آشوبی شود. رئیس یک هورتی به اون چای نباتش زده و با تحکیم گفت: در مورد جواب اولا باید بگویم اون بخت برگشته اگر سرش را هم از تنش جدا کرده و به هواداران تیم حریف می‌فرستاد نمی‌بخشیدنش. دوما قرار نیست همه به یک شکل تنبیه شوند. مگه همه شبیه هم هستند که تنبیه‌هایشان هم شبیه هم باشد. به خصوصیات روحی و اخلاقی طرف نگاه می‌کنیم اگر دیدیم که قابل اصلاح است در صدور رای نرمش می‌کنیم. با قیافه حق به جانب گفتم: رئیس این دوگانگی ایجاد می‌کند. می گویند بعضی تیم‌ها و بازیکنان سوگلی شما هستند. رئیس یک لبخند ملیحی زده و گفت: حرف بی‌خودی است، برای ما همه تیم‌ها یکسان هستند و همه را با یک چشم می‌بینیم. حالا شاید ته دلمان رنگی باشد و به یک تیم تمایل داشته باشیم اما اصلا به کارمان ارتباط نمی‌دهیم. فضای تلطیف شده به من جرات داد تا یک سوال دیگر بپرسم: یک مورد دیگر. یکی را جریمه کردید دوباره خلاف کرده می‌گویید چون قبلا جریمه کردیم کافی است. آخه قربان با استدلال شما هر خلاف‌کاری که از زندان درآمد می‌تواند با استناد صحبت‌های شما دوباره خلاف کند و بگوید قبلا زندان رفتم و الان هم معذرت می‌خواهم. رئیس به صندلی اش تکیه کرده و فنجان چای‌اش را کمی بلند کرده و در حالی که به افق خیره شده بود گفت: می‌دانید فرق ما مدیران با شما خبرنگاران در چی است؟ شما نیمه خالی فنجان را می بینید، اما ما نیمه پر آن را. طرف قبلا خلاف کرده ما هم تنبیه‌اش کردیم. حالا دوباره تکرار کرده. یعنی تنبیه اثر نکرده است. پس باید روش را عوض کنیم. این دفعه معذرت خواهی‌اش را قبول کردیم. دفعه بعد اگر لازم شد حتی تشویق‌اش می‌کنیم. باید راه‌های مختلف را امتحان کنیم و به هر حال یک راهی پیدا خواهد شد. خدای من چه چیزهایی دارم می‌شنوم. کاش ضبط می‌کردم. خودم که دارم این مصاحبه را می‌شنوم باورم نمیشه چطوری سردبیر نشریه قانع کنم که مصاحبه واقعی است. تو کلاس‌های خبرنگاری بهمون گفته بودند اون سوال حاشیه‌ای را آخر بپرس که اگر طرف عصبانی شد و از دفترش انداخت بیرون، کل مصاحبه را از دست نداده باشی. حالا وقتش است. رئیس سوال آخر؟ ۲ سال پیش بازیکن یک تیمی بعد از تمرین در رختکن هم‌تیمی خود را مضروب کرد. ۲ ماه محرومش کردید. گفتند جریان داخلی بود. داخل خانواده بود. بازیکن معذرت خواست. باشگاه فرجام خواهی کرده و حتی نمایندگان مجلس وساطت کردند. اما حتی یک روز هم این محرومیت را کم نکردید. چرا اون زمان اینقدر سخت گرفتید. وقتی سوالم را پرسیدم پیش خودم گفتم کارم تموم است، دیگر کارت ورود به ورزشگاه بهم داده نخواهد شد. اما برخلاف انتظارم رئیس اصلا عصبانی نشد. آخرین جرعه چای نباتش را نوشیده و با خاطر آسوده و تمدد اعصاب گفت: نکته خوبی اشاره کردی جانم. اولا در فوتبال حریم خصوصی نداریم. مگر فوتبال خاله بازی است. دوم اون قضیه فرق داشت. اونجا حمل و استفاده از سلاح سرد بود که قانونگذار صرحتا میزان جرم را اعلام کرده است. تازه ما کلی تخفیف دادیم که اون بازیکن را فقط محروم کردیم و نداختیمش به زندان. اما اینجا یک حرکت دستی انجام شده که شبه توهین بوده و در قانون برای این حرکت میزان مجازات تعیین نشده است. بازیکن هم که معذرت خواسته است. تازه می‌گوید فکر کردم هواداران تیم خودمان است و با آنها بای بای کردم و نمی‌دانستم که تماشاگران تیم ما طرف دیگر ورزشگاه نشستند. حالا تو به جای من. چه حکمی می‌شد به این اقدام داد. اصلا یک دفعه می‌گفت بین تماشاگران یک دوستی قدیمی دیدم که باهاش شوخی داشتم، ما چیکار می‌تونستیم بکنیم؟ حالا که خودش هم معذرت خواسته قضیه تمام است. شما هم هی بزرگ نمایی کنید و هی زمین و آسمان را به هم بدوزید. بذارید لیگ چند هفته شروع شود بعد بگید محروم کنید. حالا قانع شدی عزیز. بله قربان. آنقدر قانع شدم که فقط می تونم بگم شما رئیس هستید و دیگران دارند ادای شما را در می آورند. انتهای پیام/۶۰۰۱۷/۴۰
ثبت دیدگاه