تلاش بدون پشتوانه!

تبریز ما- سرویس اجتماعی: اولین روز از ماه “مِی” هر سال در تقویم جهان اختصاص به تجلیل از مقام کارگر دارد که مصادف با ۱۱ اردیبهشت ماه است.
دلیل نامگذاری این روز به نام قشر زحمتکش کارگر این است که در سال ۱۸۸۶ میلادی در چنین ایامی، شماری از کارگران در شهر شیکاگوی آمریکا علیه شرایط سخت و ناعادلانه کاری خود دست به اعتراض زدند که موجب قتل تعدادی از آنان گردید.
با این حال قشر کارگر مبارزات خود را برای احقاق حقوق خود تداوم بخشیدند تا اینکه سرانجام به نتایج مطلوبی دست یافته و گرامیداشت روز جهانی کارگر را از خود به یادگار گذاشتند.
اما اکنون و پس از گذشت سالیان دراز، کارگران جهان در موضوعات مختلف از جمله عدم پرداخت به موقع حقوق و معوقات، نداشتن ثبات و امنیت شغلی، نبود حمایت کافی بیمه در بخش درمان و غیره کمبودهایی دارند که به قوت خود باقی است!
امروز برای حفظ مشاغل موجود و ایجاد اشتغال بیشتر در جامعه باید روابط کار بهبود یافته و نظر مسئولان بر مبانی حمایت از کارگران، همان کلام امام راحل و فرمایشات رهبر انقلاب باشد که همواره به حمایت از تولید تاکید نموده‌اند!
چرخ‌های صنایع، کارخانجات، کارگاه‌ها، ساختمان‌ها و مراکز خدماتی آذربایجان‌‌شرقی با دستان پرتوان کارگرانی به حرکت در می‌آیند که اهمیت جایگاه آنها در جامعه بر کسی پوشیده نیست، اما درخواست‌های این قشر مهم و مؤثر در اقتصاد استان و کشور همواره نادیده گرفته می‌شود!
شرط اصلی تحقق اهداف کارگران، تلاش برای تشکیل تشکل‌های قدرتمند کارگری است که البته به معنای قرار گرفتن کارگران در برابر دولت و کارفرما نیست لذا کارگران باید بتوانند در کنار هم قرار بگیرند تا از طریق گفتگو اهداف خود را محقق نمایند.

▪️امنیت شغلی کارگران از سوی نهادهای کلان تصمیم‌ ساز کشور فدای وعده و وعید نشود

آذربایجان شرقی با حدود ۴ هزار واحد تولیدی و صنعتی به عنوان یکی از قطب های اصلی اقتصادی کشور محسوب می شود و بیش از ۷۰۰ هزار کارگر تلاشگر مشمول قانون کار و بیمه اجباری در این استان مشغول به کار هستند.
با توجه به جمعیت چهار میلیون نفری آذربایجان‌شرقی و جمعیت کارگری آن می توان به ظرفیت و پتانسیل بالای جامعه کارگری پی برد که انصافاً به گردش چرخ های صنعت اهتمام می‌ورزند.
علیرغم اینکه جمعیت بزرگ کارگری آذربایجان‌شرقی همواره با چالش‌های بسیاری از جمله افزایش ناچیز دستمزد، پرداخت دیرهنگام حقوق و نداشتن امنیت شغلی رو به رو هستند ولی می‌توانند بازوی حرکت و توسعه واحد تولیدی و صنعتی خود بوده و در تحقق شعار سال جاری نقش ویژه‌ای ایفا نمایند.
در کشورهای توسعه یافته با استفاده بهتر از اندیشه و بازوی هنرمند کارگران و نیروهای انسانی زمینه پیشرفت و رونق دو چندان یک واحد تولیدی فراهم می‌شود و باید در سال جاری که توسط رهبر انقلاب به سال ” تولید، پشتیبانی‌ها – مانع زدایی‌ها” نامگذاری شده است در این مسیر گام برداشت و از پتانسیل کارگران استفاده کرد.
در واقع، آذربایجان‌شرقی با داشتن صنایع مادر همچون مجموعه تراکتورسازی، ماشین‌سازی، ایدم، پالایشگاه، پتروشیمی و نیز کارخانه‌های بزرگ موادغذایی، خودروسازی، تولید شکلات، لبنیات و غیره در کنار کارگران فعال و سخت کوش می‌تواند حرف‌های زیادی برای گفتن در صنعت کشور داشته باشد.
روز جهانی کارگر باید بهانه‌ای باشد تا آسایش خاطر و امنیت شغلی کارگران از سوی نهادهای کلان تصمیم‌ساز کشور و به تبع آن استان بیش از پیش مدنظر قرار گرفته و فدای وعده و وعید نشود!

▪️با وجود قرارداد موقت، سالهاست که اجازه تشکیل شوراهای اسلامی کار داده نمی‌شود

در یک گزارش میدانی از وضعیت کارگران واحدهای تولیدی و صنعتی آذربایجان‌شرقی و تبریز مشخص شد که مشکلات عمدتاً دربرگیرنده اکثریت نیروهای شاغل در کارخانجات تولیدی از جمله واحدهای ساخت و تامین قطعات می‌باشد.
در تحقیقات به عمل آمده از برخی واحدها مشخص گردید به برخی از آنها سالهاست که اجازه تشکیل شوراهای اسلامی کار داده نمی‌شود، برخی از آنها با عدم افزایش ضریب ریالی در طول سالهای اخیر مواجه هستند که با توجه به شرایط اقتصادی از ضروریات می‌باشد.
در برخی دیگر از واحدها محدود بودن سقف اضافه کاری که در سال‌های اخیر با وجود کاهش تعداد پرسنل به یک سوم بوده، تعداد سقف اضافه کاری نیز مثلاً از ۱۲۰ ساعت ماهیانه به ۲۸ ساعت کاهش یافته است!

یک فعال کارگری نیز از پایین بودن مبلغ تفاهم نامه کارگری گلایه کرد که قبلاً معادل دستمزد یک روز کاری بود و در حال حاضر به یک پنجم دستمزد روزانه و کمتر از آن تقلیل پیدا کرده است!
پایین‌بودن آکورد پرسنل که با وجود رکوردشکنی سالانه در امر تولید، قطعه و صادرات یک شرکت بزرگ، ماهیانه از مبلغ یکصد هزار تومان تا ۳۰۰ هزار تومان در گردش است که این امر سالیان سال به همین منوال ادامه دارد.
یک مشکل بزرگ هم که در برخی از واحدهای صنعتی وجود دارد این است که کارگرانی که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند از قراردادی به رسمی تبدیل وضعیت نشده اند و عدم ضمانت در کار، همواره برای آنها نگران کننده است!

▪️امنیت شغلی مهمترین مطالبه است که باید به احیای قراردادهای کار دائم ختم شود

یک مطلع تشکل های کار نیز با تاکید بر ضرورت مطالبه‌ گری کارگران گفت: اولین و مهم‌ترین مطالبه، امنیت شغلی است لذا باید مهم‌ترین خواسته‌، احیای قراردادهای کار دائم باشد.
حسین حبیبی ادامه داد: فقدان امنیت شغلی، همه وجوه اشتغال کارگران از حق تشکل‌یابی گرفته تا چانه‌زنی برای دستمزد را تحت‌الشعاع قرار داده است و به همین دلیل است که معتقدیم امنیت شغلی مهم‌ترین مطالبه کارگران کشور است.
وی دومین مطالبه مهم کارگران را محو شرکت‌های پیمانکاری و تامین نیرو خواند و افزود: دلالان نیروی انسانی و شرکت‌هایی که کارشان خرید و فروش کارگر است باید از عرصه روابط کار محو شوند.
حبیبی اضافه کرد: دستمزد شایسته که تأمین‌ کننده‌ نیازهای یک خانوار متوسط باشد، تشکل مستقل کارگری بدون دخالت دولت و کارفرما، بازگرداندن استقلالِ سازمان تامین اجتماعی و اداره آن به دست کارگران و کارفرمایان و حق اعتراض و تجمع براساس اصل ۲۷ قانون اساسی، دیگر مطالباتی‌ است که در هفته کارگر باید پیگیری گردند.
وی بی توجهی به قشر کارگر و مشکلات آنها در ایام سال را باعث به وجود آمدن مشکلات زیادی در حوزه کارگری دانست و اظهار کرد: متاسفانه زمانی به فکر حل مشکل کارگران می افتیم که کارخانه ها تعطیل شده و بسیاری از کارگران بیکار شده اند بنابراین تا وقتی که قوانین روابط کار به درستی اجرا نشده و تمهیدات لازم برای حفظ اشتغال موجود فراهم نگردد ایجاد اشتغال جدید اشتباه است!

▪️عدم وجود شورای کار باعث ایجاد شکاف بزرگ در روابط کارگر و کارفرما شده است

طبق ماده ۱۱ قانون تشکیل شوراهای اسلامی کار به منظور همکاری در تهیه برنامه ها و ایجاد هماهنگی در پیشرفت امور در واحدهای تولیدی، صنعتی، کشاورزی و خدماتی، شورایی مرکب از نمایندگان کارگران و کارکنان به انتخاب مجمع عمومی و نماینده مدیریت به نام شورای اسلامی کار تشکیل می گردد.
ماده ۱۵ قانون کار تاکید دارد وزارت کار موظف است در واحدهایی که بیش از ۳۵ نفر شاغل دائم دارند به تشکیل شورای اسلامی کار اقدام نماید.
ماده ۱۷ این قانون هم می‌گوید تعداد اعضای شورا با توجه به تعداد کارکنان به ترتیب زیر خواهد بود که از ۳۶ نفر تا ۱۵۰ نفر ۳ نفر نماینده، از ۱۵۱ تا ۵۰۰ نفر ۵ نفر، از ۵۰۱ نفر تا هزار نفر هفت نفر، از یک هزار و یک نفر تا ۵ هزار نفر ۹ نفر و از ۵ هزار نفر به بالا ۱۱ نفر می باشد.
بدین ترتیب با توجه به انحلال شورای اسلامی کار در برخی از واحدهای صنعتی مادر تبریز از سال ۸۸ به بعد، کارگران این شرکت ها جهت حل مشکلات و ارتباط با کارفرما نمایندگانی تحت عنوان “شورای کار” نداشته و این امر طی گذر زمان باعث به وجود آمدن شکاف بزرگ در روابط بین کارگر و کارفرما شده است.
در تحقیقات به عمل آمده مشخص شد که آثار سوء عدم وجود شورای کار در گذر بیش از یک دهه در مجموعه های عظیم صنعتی مختلف از جمله خودروسازی، بیسکویت، تامین قطعات و ساخت تراکتور و غیره نمایان شده است.
از جمله مشکلات موجود می توان به کار گماردن نیروهای غیر متخصص و ناکارآمد در پست‌های مدیریتی به اخذ درجه مدیران ارشد، رواج بدرفتاری و بداخلاقی مسئولین شرکت با کارگران، اجرا نشدن طبقه بندی مشاغل و پایین بودن حقوق پایه و دستمزد کارگران، حاکم بودن روابط به جای شایسته سالاری در انتصابات، ایجاد محیطی پر از استرس، کاهش انگیزه پرسنل و غیره اشاره نمود.

گزارش: شهرام صادق زاده

منبع خبر : http://tabrizeman.ir/?p=18817