شنبه, ۳ خرداد ۱۴۰۴ /
تیم فوتبال تراکتور پس از سال‌ها تلاش و دویدن و نرسیدن بالاخره به آرزوی دیرینه خود رسید و جام قهرمانی بیست و چهارمین دوره لیگ برتر فوتبال را از آنِ خود کرد
به گزارش تبریز ما (به نقل از عصر تبریز)، گروه ورزشی تبریز ما (به نقل از عصر تبریز)/ سجاد جمالزاده: تراکتور از بدو تاسیس خود که به همت کارخانه تراکتورسازی در سال ۱۳۴۹ بنیان نهاده شد با بازی‌های زیبا و عملکرد مطلوب خود خیلی زود هواداران خود را جذب کرد و رقیب دیگر تیم ماندگار تبریز یعنی ماشین‌سازی شد تا از غافله عقب نماند.
تراکتور وقتی در سال ۱۳۷۳ با واسیلی گوجا رومانیایی به بهترین مقام در لیگ آزادگان یعنی سومی رسید و عنوان بهترین تیم شهرستانی لیگ را تصاحب کرد و با رو کردن ستاره‌های جوان که بعد به تیم ملی رسیدند بر سر زبان‌ها افتاد و خود را رقیب اصلی تیم‌های تهرانی کرد.
پس از برگزاری اولین دوره لیگ برتر در سال ۱۳۸۰ با سوءمدیریت و عدم نتایج مطلوب به لیگ آزادگان سقوط کرد و هشت سال دیوانه کننده را پشت درهای لیگ برتر سپری کرد.
هشت سالی که بهترین فرصت‌ها را از سرخ‌ها گرفت اما فرا رسیدن سال ۱۳۸۸ بار دیگر تراکتور با فراز کمالوند جوانه زد و با بازگشت به لیگ برتر به دو قطبی انحصاری استقلال و پرسپولیس پایان داد و دل‌های بسیاری را ربود.
تراکتور بازگشته به لیگ برتر به حدی عالی ظاهر شد که در سومیآن سال پس از صعود در آستانه رسیدن به نخستین قهرمانی لیگ برتر قرار گرفت اما بدشانسی در کنار ناداوری‌ها باعث شد به نخستین نایب قهرمانی خود با امیر قلعه‌نویی بسنده کند.
پرشورها که تیمشان را در قامت یک مدعی تمام عیار می‌دیدند در لیگ دروازهم با سرمربی پرتغالی نامداری آشنا شدند که اینبار او دل‌های آن‌ها را از آنِ خود کرد و مرد سیبیلوی دوست داشتنی کسی نبود جز تونی اولیویرا، سرمربی اسبق بنفیکا پرتغال.
تراکتور با تونی به نایب قهرمانی لیگ و قهرمانی جام حذفی رسید و به کشورش بازگشت اما در لیگ چهاردهم بازهم گذرش به تبریز افتاد و برای کسب جام در میانه هدایت تراکتور را بر عهده گرفت.
تراکتور اینبار بیشتر از هر زمان دیگری نزدیک به جام بود و ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ آماده روز تاریخی بود اما در پایان دیدار تراکتور و نفت تهران که سه بر سه در اتمام بود ناگهان خبر تساوی سپاهان برابر سایپا در ورزشگاه پیچید و آن دروغ بزرگ لحظات عجیبی را در تاریخ ورزش ایران ثبت کرد.
دروغی که خبر از قهرمانی تراکتور می‌داد اما در اصل جام به اصفهان رفته بود و پرشورها فریب خورده بودند که آن روز جمعه سیاهی برای تراکتوری‌ها ثبت شد.
ده سال پس از آن اشک‌های به ناحق سرازیر شده گذشت و ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ رسید و تراکتور با تمام رکوردزدنی‌ها و با تمام اقتدار جام قهرمانی را بالای سر برد و به سال‌ها انتظار پایان داد.
از آذرنیا تا حسن‌دخت، از نیک‌مهر تا حسن‌زاده، از میرشفیعیان تا ابراهیمی، از کیانی تا اخباری، کاپیتانانی که دویدند تا به جام برسند اما قسمت آن‌ها نشد و امروز این قهرمانی به دست آمده متعلق به آن‌ها نیز هست، کسانی که روزگاری از بزرگان این تیم بزرگ بودند و تلاش کردند تا وفاداری خود را نشان دهند، به راستی جای همه آن‌ها در جشن بزرگ خالی بود.
تراکتور با پایان دادن بر حسرت ۵۵ ساله خود را بر بام فوتبال ایران قرار داد و ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ برگ جدیدی در تاریخ آذربایجان به ثبت رساند که تا سال‌ها آیندگان از آن سخن خواهند گفت.
