به گزارش تبریز ما به نقل از شرق، با رشد و توسعه کلانشهرها و عدم توسعه متوازن حمل‌ونقل عمومی، شاهد استفاده بیش از پیش مردم از وسایل نقلیه شخصی شده‌ایم.
در اغلب کشورهایی که در مسیر توسعه، روند صنعتی‌شدن را طی می‌کنند، فرهنگ استفاده از وسایل نقلیه عمومی رشد مطلوبی ندارد و این پدیده منجر به تجمع وسایل ایابوذهاب، به‌خصوص در مراکز شهرها و اطراف ساختمانهای دولتی و اداری شده است.
درشهرهای بزرگ هر روز زمان زیادی از عمر گرانبهای شهروندان درترافیک طاقت‌فرسای شهری هدر می‌رود. شاید یکی از بهترین راه‌حل‌های این معضل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی؛ آموزش فرهنگ ترافیک باشد و در این راستا بهتر است تا کسب مهارت آمدورفت در زندگی شهری از طریق آموزش‌های بنیادی و فرهنگی از سنین پایین و از مهدکودک‌ها، دبستان و سپس دبیرستان شروع شود تا سبک زندگی و فرهنگ شهرنشینی در رفتار و عملکرد افراد که نخستین عناصر تشکیل‌‌دهنده ترافیک هستند، متجلی شود.
کودکانی که امروز با معنا و شیوه رفتار ترافیکی آشنا شده‌اند، فردا رانندگانی خواهند بود که هرگز از خودرو جز در مواقع ضروری استفاده نمی‌کنند و آن را ابزاری برای تفریح، سبقت‌گرفتن و جلوه‌گری نخواهند شناخت. اخذ گواهینامه رانندگی به معنای پایان آموختن چگونه راندن نیست بلکه آغازی برای آموزش مداوم و کسب مهارت فنی، رانندگی توأم با متانت، خویشتنداری، دقت و احترام به دیگران است.
به موازات فراهم‌کردن زیرساخت‌های پرورشی و فرهنگی وظیفه حاکمیت است تا حمل‌ونقل ریلی و هوایی، جاده‌ها و بزرگراه‌های کشور را با تکیه بر اصول مهندسی ترافیک طوری طراحی و احداث کند که از کیفیت ایمنی و ضریب اطمینان مطلوب برخوردار و به نشانه‌های شناخته‌شده بین‌المللی نیز مجهز باشند.
از مهمترین معضلات شهرهای بزرگ ترافیک و آلودگی‌های محیطی ناشی از آنست، به‌طوری که روزانه هزاران ساعت از وقت ارزشمند شهروندان پایتخت‌نشین در ترافیک هدر می‌رود و سلامتی آنان به دلیل آلاینده‌های حاصل از دود خارج‌شده از اگزوز موتورسیکلت‌ها، خودرو‌های شخصی و وسایل حمل‌ونقل عمومی در معرض خطر قرار می‌گیرد.
دولت‌های مختلف برای حل این مسأله راه‌های مختلفی نظیر گسترش خطوط مترو، ناوگان اتوبوسرانی، تاکسیرانی، مداخلات فیزیکی در بزرگراه‌ها و سختگیری در قوانین راهنمایی و رانندگی را پیموده‌اند، اما افزایش مهاجرت به شهرها، تمایل مردم به داشتن خودروهاى شخصى براى هر یک از افراد خانواده، عدم تقویت حمل‌ونقل شهرى، توجه وافر تسهیل عبورومرور خودرو‌ها به جای بهبود شرایط رفت‌وآمد انسان‌ها در شهر و به ایجاد محور‌های ماشین‌رو به جای پیاده‌رو و از همه مهمتر، عدم توجه به روش‌های نوین ایابوذهاب و بدون تولید آلاینده‌های محیطی، شهرهاى بزرگ را به پارکینگى عظیم تبدیل کرده است.
این‌روزها که با بازگشایی مدارس اهمیت حل معضل ترافیک مجددا در دستور کار شهرداری و سایر سازمان‌ها قرار گرفته است، بد نیست تا نگاهی به راه‌حل‌های احتمالی این معضل بیندازیم و ببینیم چگونه می‌شود مسأله ترافیک را در شهرهایی مثل تهران حل کرد؟ با تغییر مدیریت شهری، چه توقعی برای حل معضل ترافیک وجود دارد؟ حل معضل ترافیک آن هم در شرایطی که شهرداری نه‌تنها توان مالی کافی برای خرج‌های اضافه ندارد، بلکه به دلیل گشاده دستی‌های بی‌حدوحصر دوره‌های گذشته، بعید است حداقل در کوتاه‌مدت بتواند راه‌حل‌های پرهزینه را بیازماید.
امروز علاوه بر گسترش خطوط مترو و ارتقای ناوگان حمل‌ونقل عمومی می‌باید به فکر استفاده از دوچرخه، موتورسیکلت‌های برقی، خودرو‌های هیبریدی و از همه مهمتر، تنگ‌کردن فضای مرکز شهر برای خودرو‌های تک‌سرنشین و موتورسیکلت‌های بنزین‌سوز باشیم.
توسعه پیاده‌رو‌ها، اختصاص مسیر عبور دوچرخه و موتورسیکلت‌های برقی در تمامی معابر عمومی، الزام جایگزین‌کردن دوچرخه و موتورسیکلت برقی در سازمان‌ها و نهاد‌هایی همچون ادارات پست، رستوران‌ها و اداراتی که از پیک‌های موتوری استفاده می‌کنند، می‌تواند گام بزرگی برای جلوگیری از بغرنج‌ترشدن ترافیک باشد.
تشویق کارخانجات خودروسازی به تولید و مونتاژ یا واردات خودرو‌های برقی تک یا دونفره، موتورسیکلت برقی، دوچرخه برقی و تأمین منابع مالی توسعه مترو و ناوگان ریلی از محل سرمایه‌گذاری خارجی نیز می‌تواند مسیر حل معضل آلودگی هوا و ترافیک را تسهیل کند.
البته از همین امروز مدارس ما می‌باید محل آموزش فرهنگ ترافیک به دانش‌آموزان و والدین آنها باشد، پدرومادری که با پارک خودروی خود در کوچه و خیابان‌های نزدیک به مدارس آن هم در دو یا سه ردیف و با موتور روشن، فرزندان خود را پیاده و سوار می‌کنند، نیازمند آموزش فرهنگ عبورومرور هستند.
رسانه‌های دیداری، شنیداری، مجازی و نوشتاری، رسالت ترویج فرهنگ رانندگی صحیح، استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی و پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری را هر روز در سرلوحه برنامه‌های خود قرار دهند.
همه ما می‌توانیم به نوبه خود برای حفظ سرمایه‌های ملی و انسانی خود تا می‌توانیم روش‌های ساده و قابل دسترس را برای بهبود هوایی که نفس می‌کشیم و بازشدن مسیری که از آن عبور می‌کنیم را بکار بریم و از خودرو شخصی جز در زمان اجبار و ضرورت بدون جایگزین، استفاده نکنیم.
ناهید خداکرمی، عضو شورای اسلامی شهر تهران