تبریزما-جهابنخش احمدیان. هر اندازه که تراکتور در سالهای گذشته از وجود یکی دو بازیکن طراح و خلاق در خط هافبک، در مضیقه بود، در فصل جاری نگرانی بابت این خط تیمی خود نخواهد داشت. جایی که ایمانی، شجاعی، دژاگه، سوگیتا و استوکس هر تیمی را فلج می کنند.
اکبر ایمانی، در نقش یک بازیکن میداندار، همه کار در زمین انجام می دهد، دریبل می کند، شوت می زند، با قدرت تخریبی خود، اجازه بازیسازی به هافبک های حریف نمی دهد و کلا هر چه که از یک هافبک دفاعی خوب و قهار انتظار می رود، اکبر ایمانی برآورده می سازد.
اشکان دژاگه اگرچه در نیم فصل قبل به واسطه حضور متناوب در تمرینات ملی، افت کرده بود، اما در نیم فصل دوم تمام و کمال در اختیار تیم است و هر جایی از زمین که بخواهد هنرنمایی می کند. اوج هنرنمایی اشکان در بازی با استقلال رقم خورد که حمل توپ به درون محوطه جریمه حریف، و در غیاب مدافعان آبی پوش، قفل دروازه مهدی رحمتی را گشود
فانتزی بازی مسعود شجاعی علی رغم رژه روی اعصاب هوادار، بازیکنان حریف را به خود مشغول می دارد تا دیگر بازیکنان تیم آزادی عمل بیشتری داشته باشد. حضور مسعود شجاعی درون زمین قوت قلبی برای دیگر بازیکنان است که همچون وزنه ای به سمت تراکتور سنگینی می کند. دریبلهای هوشمندانه او و چند پاس کلیدی صحیح کافی است تا اشکان یا استوکس را صاحب موقعیت گل کند.
سوگیتای ژاپنی، در سمت چپ تراکتور، به خوبی با احسان صاج صفی هماهنگ شده است و دقیقا همان بلایی را سر تیم ها و مدافعانش می آورد که اشکان دژاگه در سمت راست انجام می دهد. دریبل، پاسهای دقیق و شوت هایی که از بد حادثه به تیرک دروازه اصابت می کند.
اما نقطه عطف تراکتور در این فصل، مهاجم ششدانگ ایرلندی است که از بدو ورود خود به تبریز و در اولین بازی، سبک فوتبالش را به رخ حریفان و فوتبال ایرانی کشید. اگر چه در یک مقطع زمانی به خاطر مسائل حاشیه ای، نتوانست در خدمت تیم باشد، ولی همچنان به عنوان زهر دارترین مهاجم تراکتور شناخته می شود، به طوری که چندین مدافع حریف را دنبال خود می کشد تا فضا برای بازیکنانی مثل اشکان و سوگیتا باز باشد. هر چند تعویض اشتباه او در یکی دو بازی، موجب آزادی عمل بیشتر حریفان شد، ولی در کل جرج لیکنز نیز به امر واقف شده و تا پایان بازی او را در زمین نگه می دارد.
در کنار استوکس لی اروین اسکاتلندی را داریم که پس از درخشش خود مقابل ذوب آهن، اسیر مسائل حاشیه ای شده و تا به امروز فرصت حضور در ترکیب اصلی را پیدا نکرده است. با بازگشت دوباره او به تبریز و شرکت در تمرینات انتظار می رود دوباره روی خوش فوتبال در یادگار را ببیند.
حضور این بازیکنان که هر کدام به تنهایی قادر به هدایت خط هافبک یک تیم هستند، آرزویی است که هر سرمربی ممکن است داشته باشد. این امر را می توان در مصاحبه های خبری قبل و بعد بازی تراکتور با حریفان به وضوح شنید.
ثبت دیدگاه