توئیتر رهبری و پالرمو

فهم الزامات روابط بین المللی در کشور ما متاسفانه یکی از آن دسته موضوعاتی است که دچار سوئ تفاهم های زیادی شده است. متاسفانه هرکسی از این الزامات سخن گوید به محافظه کاری و ترسویی متهم شده و مورد تخریب قرار می گیرد. اما اگر دقیق نگاه کنیم ، رعایت این الزامات نه تنها ترسویی و محافظه کاری نیست بلکه مصداقی است از کیاست و سیاست زیرکانه . اینکه بنا نیست جمهوری اسلامی ایران همه معادلات و معاملات رایج دنیا را بپذیرد ، امری مسلم است اما سئوال مهم این است که در برابر رویه ها و الزاماتی که مورد تائیدمان نیست چه باید بکنیم. مثلا درباره fatf و یا پالرمو که به آنها مشکوک هستیم چه باید کنیم؟ برای یاد گرفتن رفتار مناسب با این پدیده ها می توان مثال روشنی از عملکرد رهبری ارائه داد.
حساب کاربری دفتر رهبری در توئیتر بدلیل اخطار این شبکه اجتماعی مهم ، مجبور به حذف یکی از پست های سیاسی خود شد تا همچنان این اجازه را داشته باشد که در این عرصه حضور خود را تداوم بخشد.آن پست توئیتری در مورد تائید حکم امام خمینی مبنی بر لزوم قتل سلمان رشدی بود. موضوعی که جمهوری اسلامی آن را تائید و به ان افتخار میکند. بر اساس قوانین ناعادلانه توئیتر ، حساب کاربری دفتر رهبری بین خروج از توئیتر و یا حذف آن پست درست مخیر بوده است . دفتر رهبری با یک انتخاب عاقلانه ، گزینه نخست را انتخاب نمی کند. حال این موضوع و انتخاب را میتوان مبنایی برای فهم سایر مراودات جهانی ایران اسلامی با دینا قرار داد.
بسیاری از قوانین و رویه های بین المللی داستانی مشابه دارند. مرکز مدیریت عرصه ها و بسترهای بین المللی الزاما به نفع ما و در دستان ما نیست و متاسفانه در شرایطی قرار نداریم که بتوانیم خواسته ها و مطلوبیت های خود را وارد این ساز وکار ها نموده و به نفع خود نقش آفرینی کنیم.
حال چه باید کرد؟
بدیهتا تا زمانی که ابرقدرت نشده و تعیین کننده شرایط جهان نیستیم باید از همین روند کج دار و مریز تبعیت کنیم با این فرض که تلاش میکنیم منافع حداکثری خود را تامین کنیم.
یا باید صفر تا صد شعار های خود را بچسبیم و بگوئیم ما انقلابی هستیم و زیر بار هیچ ظلمی نمی رویم و .. که نتیجه این رویه چیزی جز انزوای بیش از پیش از عالم روابط بین الملل نخواهد بود. یا اینکه باید در مواردی برای حفظ منافع ملی مان کوتاه بیاییم و اصطلاحا تقیه کنیم . کاری که دفتر رهبری به درستی انجام داد. داستان برجام و fatf و پالرمو و .. را هم می توان بنوعی با همین مشرب تحلیل نمود.
روزگار ما چنین نیست که بتوانیم بین خوب و خوب تر انتخاب کنیم فعلا بین بد و بدتر باید بد را انتخاب کنیم با این تفاوت که بعضا زمان انتخاب را ما نمی توانیم تعیین کنیم.