یکشنبه, ۲ آذر ۱۴۰۴ /
مرکز ترجمه ی کشوری آذربایجان از تاریخ شوشا – اقدام به تهیه ی ودیدیوی مستندی به نام «حقایق شوشا» نموده است که در آن ظلم هایی که ارامنه، که بر اساس قرارداد ترکمانچای، امضا شده به سال ۱۸۲۸، به منطقه ی قره باغ کوهستانی کوچانده شده اند، بر مردم این دیار و تمدن قدیم شوشا، آثار باستانی ملی آن روا داشته اند، پرداخته شده است.
قراباغ آذربایجان است!
«حقایق شوشا»
شوشا گاهواره ی هنر موغام (موسیقی مقامی) و معبد قدیم موسیقی ملی، شعر و ادبیات آذربایجان است. قلعه ی شوشا، که به منظور حراست از شهر شوشا در برابر بیگانگان در بخش شمالی شهر احداث گردیده است، تاریخی منحصر به فرد دارد.
خان آذربایجان، پناه علی قاراباغلی، که در سال ۱۷۴۷ سنگ بنای خانات قره باغ را نهاد، به منظور تقویت و حراست از قره باغ در برابر هجوم بیگانگان، در سال ۱۷۲۵ دستور ساخت قلعه ی شوشا را صادر نمود. این قلعه ی ۵۵۰۰ متر مربعی به افتخار بانی آن به نام «پناه آباد قلعه» نامگذاری گردید و سکه ی نقره به نام «پناه آبادی» ضرب گردید. در مدت حکمرانی حکمران دوم قاراباغ، ابراهیم خلیل خان (۱۷۲۱ – ۱۸۰۶)، گرداگرد قلعه با دیوار دفاعی قوی استحکام یافت و کانونی شد برای هنرمندان، صنعتگران، آهنگران و سازندگان سلاح. اشیا و سلاح های ساخت صنعتگران و هنرمندان شوشا در اندک زمانی در خانات و کشورهای اطراف شهرت بسیار یافت. نشانِ شهر شوشا منقّش به نقش شراره ی شعله است، که نماد اکثر بلاد کنار خزر است، پلنگ – به عنوان نماد قدرت، و اسب قاراباغ است که در وادی سبز مغرور ایستاده است. تمامی ۱۷ محله ی شهر شوشا نام اصیل ترکی آذربایجانی داشته اند. هر محله دارای حمام، مسجد و چشمه ی جداگانه بوده است.
از اوایل قرن هجدهم به بعد شوشا به عنوان یکی از مراکز فرهنگی مهم آذربایجان درآمده و در دنیا از این شهر به عنوان «پاریس کوچک»، «معبد هنر قفقاز»، «گهواره ی موسیقی آذربایجان» و «کنسرواتور ماورای قفقاز» شناخته شد. در هیچ کدام از اسناد تاریخی مربوط به این دوره هیچ نامی از «ارمنی» مشاهده نگردیده است.
https://az.wikipedia.org/wiki/
قرارداد الحاق قاراباغ به خاک روسیه در تاریخ ۱۴ می ۱۸۰۵ در محل کورک چای میان فرمانده قشون روس پاول سیسانوف و ابراهیم خلیل خان امضا گردید، روسیه حفظ تمامیت ارضی خانات را به عنوان یک دولت مستقل به رسمیت شناخته و در قرارداد کورک چای ابراهیم خان و اولاد او تنها وارث این خانات ذکر گردیده است. در تمامی بندهای آن «ابراهیم خان اهل شوشا و قاراباغ» نوشته شده است.
http://www.virtualkarabakh.az/az/post-item/32/52/kurekcay-muqavilesi.html
بر اساس قرارداد ترکمانچای، که در تاریخ ۱۰ فوریه ۱۸۲۸ میان روسیه و ایران امضاء گردید، طوایف ارمنی کوچانیده شده به قاراباغ، در راستای سیاست مسیحی سازی امپراتوری روسیه، شروع به طرح ادعای مالکیت شوشا و شهرهای دیگر آذربایجان نمودند. پس از آن که ژنرال ارمنی تبار سپاه روس، والریان گریگوروویچ ماداتوف، به عنوان فرمانده شوشا تعیین گردید، انتقال ارامنه به این اراضی شدت بیشتری یافت. در ماه مارس ۱۸۶۵ نقاش مشهور روس واسیلی ورشاگین مدت سه ماه در آنجا ماندگار شد. او پس از بازگشت به پاریس سلسله تابلوهایی را از شهر شوشا کشید. این تابلوها آشکارا نشان از این دارد که شهر شوشا متعلق به آذربایجانی ها است. نام این تابلوها به این شرح است: «مسجد شوشا»، «ماه محرم در شوشا»، «مکتب خانه ی مسلمانان»، «اتاق پذیرایی مرد ثروتمند اهل شوشا» و …
https://ru.wikipedia.org/wiki/Şuşa
در سال ۱۹۸۸ جدایی طلبان ارمنی شروع به تظاهراتی با ادعای ارضی قره باغ کوهستانی آذربایجان نموده و به دنبال آن شروع به حمله ی مسلحانه علیه مردم بی دفاع آذربایجان نمودند. شهر قدیم آذربایجانی، شوشا، در اثر این حمله ها در تاریخ ۸ می سال ۱۹۹۲ (۱۹ اردیبهشت ۱۳۷۱) به اشغال ارامنه در آمد.
به منظور از میان بردن آثار تاریخی آن، نزدیک به ۶۰۰ اثر معماری آن امحاء و آثار و اشیای داخل آنها به غارت رفت از جمله کاخ پناه علی خان، مسجد گوهرآغای بالا، مسجد گوهر آغای پایین، خانه ی مشهورترین زن شاعره ی شرق، خانم خورشید بانو ناتوان، مقبره ی ملا پناه واقف، شاعر شهیر آذربایجانی وزیر خان قاراباغ، خانه ی آهنگساز نخستین اپرای مشرق زمین، موسیقیدان داهی عُزیر حاجی بیک اف، خانه موزه ی خواننده سرشناس آذربایجانی، فارغ التحصیل مکتب موسیقی ایتالیا، بلبل، بیش از ده هزار اثر موجود در خانه موزه ی موسیقیدان و نقاش معروف میر محسن نواب، موزه ی دولتی هنرهای کاربردی مردمی، بیش از هزار اثر نگهداری شده در موزه ی کشوری تاریخ قاراباغ، بیش از ۶۰ کتابخانه، موزه، مدرسه ی موسیقی غارت و اشیای آنها به ارمنستان منتقل گردید. حتی قبرستان تاریخی شهر نیز تخریب گردید.
https://az.wikipedia.org/wiki/
حقیقت و عدالت هر زمان که باشد جایگاه خود را می یابد ….
۲۸ سال است که مردم آذربایجان در حسرت شوشا به سر می برند. مردم آذربایجان بار گران اشغال را صبورانه تحمل کردند باشد که باشد که خاک عزیزشان بدون خونریزی و جنگ و مطابق قوانین بین المللی به آنها بازگردانده شود. هیهات که این توافقات فقط روی کاغذ مانده و اراضی دیگر آذربایجان و مردم بی دفاع آن آماج حمله ی متجاوز قرار گرفتند. دست آخر کاسه ی صبر رهبر کشور، فرمانده کل قوای آذربایجان، الهام علی اف فرزند حیدر، لبریز شده و راهکار جنگ را، به منظور تنها راه باقی مانده برای نشاندن ارامنه سر جای خود، پیش کشید.
ارتش پیروزمند آذربایجان تحت فرماندهی فرمانده کل قوا، جناب الهام علی اف، از تاریخ ۲۷ سپتامبر امسال روستا به روستا، قصبه به قصبه و شهر به شهر شروع به آزادسازی اراضی اشغالی آذربایجان از دست ارامنه ی غاصب نمودند که همه ی آنها را تبدیل به خرابه نموده بودند و پرچم پرافتخار کشور را بر فراز این شهرها و روستاها برافراشتند…. در تاریخ ۸ نوامبر مردم آذربایجان به شهر شوشای خود که سالیان دراز در انتظار آن بودند رسیدند …. تاریخ ۱۰ نوامبر به روز پیروزی تبدیل شد و در آن روز تمامیت ارضی آذربایجان دوباره تأمین گردید.