در تراز خط دومین شهید محراب انقلاب/اسرار سر به مهر شهید آیت‌الله مدنی
– موسی کاظم‌زاده: شهادت در محراب میراث ماندگار اولین شهید محراب امیرالمؤمنین علی (ع) است که شهدای محراب «سیدمحمدعلی قاضی‌طباطبایی، سید اسدالله مدنی‌تبریزی، سید عبدالحسین دستغیب، محمد صدوقی و اشرفی اصفهانی»، آذربایجان به تأسی و پیروی از راه و منش حضرت علی (ع)؛ در جریان برگزاری نماز جمعه به دست تروریست‌های مخالف جمهوری اسلامی ترور شدند. امسال سی و هشتمین سالگرد شهادت دومین شهید محراب انقلاب یعنی شهید آیت‌الله سید اسدالله مدنی است. از شهید مدنی در کشورمان به عنوان «دومین شهید محراب انقلاب اسلامی» یاد می‌شود. در حقیقت بعد از شهادت آیت‌الله قاضی طباطبایی در سال ۵۸ در مسجد شعبان شهر تبریز، شهید مدنی از سوی امام خمینی (ره) به سمت امام جمعه و نماینده امام در تبریز منصوب می‌شود. با این وجود، درباره شهدای محراب، انقلاب و به ویژه هشت سال دفاع مقدس هر چه بگوییم کم گفته‌ایم؛ به طوریکه اگر دفتر خاطرات تک تک این شهدا را باز کنیم، لحظه به لحظه زندگی آنان برای نسل امروز و فردای من و شما درس ایستادگی، استقامت، گذشت، خودسازی، ایثار، مقاومت، ولایت‌پذیری، عزت، استقلال و آزادی است. به همین اعتبار، شهدای محراب «سید اسدالله مدنی تبریزی، سید محمدعلی قاضی طباطبایی، سید عبدالحسین دستغیب، محمد صدوقی و اشرفی اصفهانی»، شهدای دوران انقلاب و به ویژه شهدای هشت سال دفاع مقدس کشورمان نیز با نثار جان خود و با الگوگیری از مکتب عاشورا و قیام امام حسین(ع)، موجب حفظ و احیاء فرهنگ اسلام ناب محمدی(ص) شدند، به طوریکه عزت و اقتدار امروز ملت ایران در عرصه‌های مختلف به خاطر ثمره خون آنهاست. از این حیث، از خود می‌پرسیم، چرا شهدا رفتند و جاودانه شدند؟ چرا شهدای محراب را ترور کردند؟ باوجود آنچه گفته شد، سوال‌های بی‌شماری در این زمینه مطرح است؛ از جمله اینکه استراتژی ترور ائمه جمعه استانها از سوی مجاهدین خلق چه بوده؟ علت ترور آیت‌الله مدنی به عنوان اولین امام جمعه که قربانی تروریسم مجاهدین خلق شد و بعدها ترور آیت‌الله دستغیب امام جمعه شیراز، آیت‌الله هاشمی‌نژاد در مشهد و … در همین راستا صورت گرفت، رسالت و وظیفه نسل امروز در قبال این شهدا چیست؟ افزون بر آنچه گفته شد، حال با توجه به سالگرد شهادت آیت‌الله سید اسدالله مدنی، به بخشی از ویژگی‌های بارز، سبک زندگی و فعالیت‌های این شهید راه ولایت می‌پردازیم. شهید آیت‌الله سید اسدالله مدنی در سال ۱۲۹۲ شمسی در «دهخوارقان» آذرشهر به دنیا آمد، پدر ایشان، آقا میرعلی در بازارچه آذر شهر شغل بزازی داشت. شهید مدنی در چهار سالگی، مادر و در ۱۶ سالگی پدر خود را از دست می‌دهد.این شهید بزرگوار در دوران جوانی به قصد کسب علم و کمال به شهر مقدس قم عزیمت می‌کند.گفته می‌شود، وی در حوزه علمیه قم پس از گذراندن مراحل مقدماتی از محضر اساتید بزرگ فقه و اصول و فلسفه بهره‌مند می‌شود و مدتی نیز در محضر درس آیت الله حجت کوه‌کمری و آیت‌الله سید محمد تقی خوانساری حاضر و مدت چهار سال نیز در محضر امام خمینی(ره) حضور یافت و از درس فلسفه و عرفان اخلاق امام راحل بهره‌مند شد. شهید آیت‌الله مدنی پس از مدتی به نجف اشرف هجرت و در حوزه علمیه نجف اشرف در کنار تکمیل تحصیلات عالی خویش، تدریس در سطوح مختلف را شروع کرد. به دستور آیت‌الله حکیم نیز کرسی تدریس لمعه، رسائل، مکاسب و کفایه را به عهده گرفت و در اندک زمانی جزو اساتید معروف حوزه علمیه نجف اشرف به شمار آمد. وی در نجف اشرف در درس خارج آیت‌الله سید عبدالهادی شیرازی، آیت‌الله حکیم و آیت‌الله خویی شرکت کرده و از مراجع بزرگی از جمله آیت‌الله حکیم در نجف و آیت‌الله حجت کوه‌کمری در قم و آیت‌الله خوانساری اجازه اجتهاد دریافت کرد. نباید فراموش کرد، شهید مدنی اولین کسی بود که در جریان انقلاب سال ۱۳۴۲ شمسی در نجف از امام تبعیت کرد و در انتشار تلگرام آیت‌الله حکیم به همین مناسبت نقش بسزایی داشت. در زمان حکومت عبدالناصر، تحت نظر امام ایشان عده‌ای از علماء نجف برای افشاگری چهره طاغوت در ایران به امر امام جهت تدریس علوم دینی به خرم‌آباد رفت و حوزه علمیه کمالیه در آنجا، با تلاش وی تأسیس شد. وی در این مدت به مبارزات سیاسی خود ادامه داد و در این راه بارها، دستگیر و تبعید شد. بعد از پیروزی انقلاب، آیت‌الله مدنی از سوی مردم همدان به نمایندگی مجلس خبرگان انتخاب شد و بعد از شهادت آیت‌الله قاضی طباطبایی از سوی امام خمینی(ره) به سمت امام جمعه و نماینده امام در تبریز منصوب شد. پس از سپری کردن ۶۷ سال عمر توأم با مبارزه و جهاد در راه خدا و ارزش‌های اسلامی سرانجام در بیستم شهریور ماه سال ۱۳۶۰ در محراب نماز جمعه تبریز توسط «مجید نیکو» از اعضای سازمان مجاهدین خلق با انفجار نارنجک به وسیله منافقین کوردل به شهادت رسید. با این وصف، سلام خدا بر شهیدان راه حق و حقیقت و به ویژه درود بر شهدای محراب کشورمان ایران عزیز که با نثار جان خویش و با الگوگیری از اولین شهید محراب امیرالمؤمنین علی(ع)، موجب حفظ و احیای فرهنگ اسلام ناب محمدی(ص) شدند، به طوریکه عزت و اقتدار امروز ملت ایران در عرصه‌های مختلف به خاطر ثمره خون آنهاست. حال نوبت ماست که از خود بپرسیم، چرا این شهدا رفتند و جاودانه شدند؟ رسالت و وظیفه نسل امروز و فردا در قبال شهدای محراب، انقلاب و هشت سال جنگ تحمیلی چیست؟ حال آنچه در این راستا مهم به نظر می‌رسد، تحقق راه، منش و اندیشه‌های این شهدا، معمار بزرگ انقلاب اسلامی و رهنمودهای مقام معظم رهبری در خصوص توسعه فرهنگ مقاومت، ایثار، گذشت، عزت، استقلال و آزادی و … در جامعه است که پیش از این‌ها، شهدای محراب، انقلاب و دفاع مقدس آنها را به ما آموختند. در این میان زنده نگه‌داشتن یاد و نام این شهدا، گام نهادن در مسیر حرکت و راه آنهاست و از سوی دیگر با برگزاری آیین‌ها و یادواره‌های مختلف از جمله برپایی هرچه با شکوه‌تر مراسم بزرگداشت سالروز شهادت آنها، قدمی هر چند کوچک برای معرفی و شناساندن راه و آرمان‌های این شهدا برای نسل امروز و فردا وظیفه ماست. انتهای پیام/ ۶۰۰۲۳ /س
ثبت دیدگاه