خدایا گوش به فرمانم و بسوی تو می شتابم
، فاطمه داداشی/ ابراهیم خلیل الله پیامبر برگزیده خدا بنیانگذار دین وحدانیت، سه هزار سال پس از آفرینش آدم، گیتی را به کرنشی دیگر در برابر ذات احدیت واداشت. آنر وز که مردم شهرش خدایانشان را با او تنها گذاشته و شهر را ترک کرده بودند، او تبر بر دوش گرفته و خط بطلان برتمام خدایان سنگی کشید و بت پرستان روزگارش را در برابر سوالی بی‌جواب گذاشت. سوالی که باید آنها در هر عصر و زمانی روزی هزار بار از خود بپرسند. آیا خداى را گذاشته و این بت‌ها را که جماداتى بى‌جان و بى‌سود و زیانند مى‌پرستید؟ وای بر شما و بر آنچه مى‌پرستید، آیا فکر نمى‌کنید و چیزهایى را که خود به دست خودتان مى‌تراشید مى‌پرستید و حاضر نیستید خدا را که خالق شما و خالق همه مصنوعات شما (یا اعمال شما) است بپرستید؟ و ابراهیم با این سوالات ذهن و فکر پوسیده آنها را به اندیشیدن واداشت. چگونه است که خدای مرا قبول ندارید و بر گمراهی خویش در پرسیدن سنگ‌هایی که حتی قادر به مراقبت از خویش نیستند سجده می‌کنید. شنیدن حرف حق در همیشه تاریخ و اعصاربر کام گمراهان تلخ و گزنده بوده است. پس بت پرستان نیز تاب سخنان او را نیاورده و آتشی عظیم بر افراشته و او را دورن آتش افکندند تا بلکه روح و جان خویش را از حرف حق دور نگه دارند و ندای درونشان را کمتر بشوند. او را در آتش افکندند اما خداوند بزرگ آتش را بر او گلستان ساخت و توطئه کفار را باطل کرد.چون خداوند بر امری اصرا ورزد هر آنچه از زمین و زمان است به فرمانش و در تبعیت از او می‌ایستند و فرمان بردارش خواهند بود. پس از آن که ابراهیم علیه‌السلام از آتش نجات یافت باز هدف خود را تعقیب کرده و شروع به دعوت به دین توحید کرد و عده کمى به وى ایمان آوردند. قرآن کریم از آن جمله لوط و همسر ابراهیم علیه‌السلام را اسم مى‌برد. ابراهیم علیه‌السلام به دستور خداوند متعال به اتفاق همسرش و لوط و همراهان دیگر از پیروانش به سوى ارض مقدس هجرت کردند، باشد که در آنجا بدون مزاحمت کسى و دور از اذیت و جفاى قومش به عبادت خداوند مشغول باشند. و در آنجا بود که خداى تعالى او را با این که به حد کهولت رسیده بود به تولد اسحاق و اسماعیل و از صلب اسحاق به یعقوب بشارت داد و پس از مدت کمى اسماعیل و بعد از او اسحاق به دنیا آمدند و خداوند همان طورى که وعده داده بود برکت را در خود او و دو فرزندش و اولاد ایشان قرار داد و مبارک‌شان ساخت. حال اسماعیل بزرگ شده بود و در رکاب پدر به عبادت معبود مشغول بود. ابراهیم با کمک فرزندش خانه خدارو بنا کرد این اولین خانه‌اى است که از طرف پروردگار ساخته شد و این خانه مبارکى است که در آن آیات بینهایت و در آن مقام ابراهیم است و هر کس درون آن داخل شود از هر گزندى ایمن است. ابراهیم علیه‌السلام پس از فراغت از بناى کعبه دستور حج را صادر کرده و آیین و اعمال مربوط به آن را تشریع نمود. قرآن کریم همان‌طور که کعبه را اولین و با سابقه‌ترین خانه عبادت و پرستش می‌داند، آن را برای توده مردم و همه جهانیان، محور بندگی نیز می‌شناسد؛ لذا می‌فرماید: ﴿اَوّلَ بیتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ﴾ و نیز می‌فرماید: ﴿هُدی لِلعالَمین﴾ ؛ یعنی اولین خانه که برای همه مردم وضع شده و هدایت جهانیان را تأمین می‌نماید، کعبه است و هیچ اختصاصی به گروه و نژاد خاصی ندارد و مردم اقلیم معیّنی از افراد اقلیم دیگر، اولی به آن نیستند و مرزهای جغرافیایی نیز در این امرِ همگانی نقش ندارد؛ لذا، چنانکه قبلاً بیان شد ملل گوناگون جهان از هندی و فارس و کلدانی و یهودی و عرب آن را گرامی می‌داشتند. ﴿وَإذ بَوّأنا لإبراهیمَ مَکانَ البیتِ اَنْ لا تُشْرِکْ بی شَیئاً وَ طَهّرْ بیْتی لِلطّائفینَ و القائمینَ والرُّکّع السُّجود ٭ وَ أذّنْ فی النّاسِ بالحجّ یأتُوکَ رِجالاً وَ عَلی کُلِّ ضامرٍ یَأتینَ مِنْ کُلّ فجٍّ عَمیق﴾ ؛ به یاد آور هنگامی که مکان کعبه را برای ابراهیم خلیل(علیه‌السلام) معیّن نمودیم تا مرجع عبادت پرستندگان را فراهم نماید و به او گفتیم که خانه مرا که همان مرجع پرستش کنندگان است، برای طواف کنندگان و نمازگزاران و عابدانی که در حال رکوع و سجودند، پاکیزه نگه‌دار و در بین مردم دعوت حج را اعلان کن تا «از هر سو» و «به هر وضع ممکن» از پیاده و سواره و از دور و نزدیک به ندای تو پاسخ دهند و به زیارت کعبه گردآیند و از هر وسیله ممکن به منظور انجام حج، بهره‌برداری نمایند. لبَّیک اللّهمّ لبَّیک، لبَّیک لا شریک لک لبَّیک، إنّ الحمد و النّعمه لک و الملک، ” گوش به‌فرمانم و به‌سوی تو می‌شتابم، خدایا گوش به‌فرمانم و به‌سوی تو می‌شتابم، هیچ چیزی همتای تو نیست، گوش به‌فرمانم و به‌سوی تو می‌شتابم، فقط تو هستی که سزاوار ستایش و بزرگی هستی، تمام نعمت‌ها از جانب توست، همه چیز به تو تعلق دارد و تو بر همه چیز مسلط هستی، هیچ چیزی همتای تو نیست، گوش به‌فرمانم و به‌سوی تو می‌شتابم.” پس از بنای کعبه خداى تعالى او را مامور به ذبح فرزندش اسماعیل نمود. ابراهیم علیه‌السلام داستان را با فرزندش در میان گذاشت و گفت: فرزند عزیزم! در خواب چنین مى بینم که تو را ذبح و قربانى مى کنم، نیک بنگر تا رأیت چه خواهد بود. اسماعیل گفت: پدر جان! هر چه را که مامور به انجامش شده‌اى، انجام ده و انشاءاللَّه بزودى خواهى دید که من مانند بندگان صابر خدا چگونه صبرى از خود نشان مى‌دهم. پس از این که هر دو به این امر تن دردادند و ابراهیم علیه‌السلام صورت جوانش را بر زمین گذاشت، وحى آمد که اى ابراهیم خواب خود را تصدیق کردى و ما به همین مقدار از تو قبول کردیم و ذبح عظیمى را فدا و عوض او قرار دادیم. ابراهیم پاره تنش را به امر خدا به ذبحگاه برد و چاقو بر گلوی عزیزش نهاد و خداوند چون بندگی او را دید. امتحانش رابخوبی پس داد. او آمد تا بشریت را ندا دهد به پرستش خدایی که آفریننده زمین و زمان است. او آمد تا نفس انسان را از کژیها و هرچه پلشتیست پاک سازد. چه کسی حاضر است تبر بر دوش نهد به بت کده ذهنش رجوع کند و هرآنچه بت است بشکند؟ چه کسی حاضر است به ندای حق لبیک گفته و چشم بپوشد از هر آنچه دوست می دارد و برایش خواستنیست؟ چه کسی حاضر است در قلب خویش کعبه ای بسازد و هرروزبه دور آن طواف کند ؟ پرستش خداوند عشقی است بینهایت و تعظیم بر آستانش از زیباترین عبادات. خوش بحال بندگانی که سر به آستان حضرت دوست دارند و توفیق حضور در مراسم حج را یافته‌اند و لحظات ناب بودن در خانه خدا را چشیده‌اند. حجشان مقبول و عیدشان مبارک. انتهای پیام/۶۰۰۱۲
ثبت دیدگاه